Wezens uit de Griekse mythologie

De Griekse mythologie kent talloze wezens. Mooie wezens, lieve wezens, maar ook gruwelijke en afzichtelijke wezens. Zij spelen vaak een belangrijke en grote rol in de mythische verhalen en hebben hun eigen verlangens, angsten en bekwaamheden.

Titanen

Een Titaan was één van de twaalf Titanen en Titaniden. De mannelijke Titanen heetten Oceanos, Coeus, Hyperion, Crius, Iapetus en Cronos. De vrouwelijke Titaniden waren Tethys, Rhea, Themis, Mnemosyne, Phoebe en Theia. Deze twaalf wezens waren de zonen en dochters van Uranus, de hemel, en Gaea, moeder aarde. Zij waren reuzen en heersten al sinds het begin van de schepping over het heelal. Uranus begon zich echter bedreigd te voelen door zijn machtige nakomelingen en besloot hen toen in de Tarturus te gooien, het meest duistere en ergste gedeelte van de Onderwereld. Later werden de Titanen die aan de kant van Zeus stonden in de strijd om de hemelheerschappij door hem bevrijd om mee te vechten in de zogenaamde Titanenstrijd.

Giganten

De Giganten waren voortgekomen uit het bloed van Uranus dat terecht kwam op Gaea, toen Uranus door zijn zoon Cronos werd ontmand. Uit dat bloed ontsproten zij, en zij waren verschrikkelijke reuzen met afschuwelijke gezichten, vieze lange haren en woeste baarden en hun voeten waren slangen. De Giganten waren buitengewoon sterk. Zij werden door hun schepster Gaea aangezet tot een opstand tegen Zeus en de andere goden, want zij was zeer verontwaardigd door het feit dat Zeus na afloop van de titanenstrijd de titanen, haar kinderen, gevangen had gezet in de Tarturus. Het gevecht tussen de Giganten en de goden wordt de gigantenstrijd genoemd, ook wel gigantomachie, en vond plaats in Thracië. Uiteindelijk, na een heftige strijd, behaalden de goden de overwinning.

Cyclopen

Cyclopen hadden het merkwaardige uiterlijke kenmerk dat ze slechts één oog hadden. Dit oog zat in het midden van hun hoofd. Deze woeste reuzen leefden bij elkaar in Sicilië, op de helling van de vulkaan de Etna. Daar, ver verwijderd van de beschaafde wereld, leefden ze van de landbouw en de veeteelt en zij hadden vooral veel schapen. Op hun menu schenen ook mensen te staan. De eerste Cyclopen waren zonen van Uranus en Gaea. Door hun vader werden ze teruggeduwd in het lichaam van Gaea, de aarde. Uranus was bang dat hij door zijn eigen zoons van de troon gestoten zou worden als heerser van het heelal. Even kwamen de Cyclopen weer vrij, maar al snel werden ze alweer gevangen gezet in de Tarturus. In de titanenstrijd werden ze definitief vrijgelaten om deel te kunnen nemen aan de strijd. Mede dankzij de hulp van de Cyclopen behaalden Zeus en zijn broers de overwinning. Zeus had zijn verschrikkelijke wapens, de bliksemschichten, gekregen van de Cyclopen.

Satyrs

Satyrs zijn de volgelingen van de wijn- en vegatiegod Dionysus. Zij waren kleine, ruige, behaarde boswezens en hadden vele dierlijke kenmerken; soms hadden ze paardenpoten en hoeven, maar vaker hadden ze hoorntjes en bokkenpoten. Satyrs waren wezens die niet erg te vertrouwen waren en zich vaak misdroegen. Ze waren erg wellustig aangelegd en deden dan ook niets liever dan het achterna zitten van de nimfen, vrouwelijke boswezens. Daarnaast hielden sommige Satyrs zich ook bezig met fluitspelen. Tijdens de Dionysia, een groot feest dat gehouden werd ter ere van Dionysus, traden de Satyrs op als een soort clowns. Tijdens deze voorstellingen werden met allerlei zaken de draak gestoken. Vandaar ons hedendaagse begrip ‘satirisch.’

Centaurs

De volledige benaming voor de Centaur is Hippocentaur, oftewel paardencentaur. Deze wezens waren namelijk half mens, half paard. Ook bestaat er de Onocentaur (de ezelcentaur), de Bucentaur (de koeiencentaur) en de Chtyocentaur (de vissencentaur). Maar als men het over de centaur heeft, dan kan gelijk worden aangenomen dat het gaat over de paardencentaur. De Centaur heeft de torso van een man, en ook de armen en het hoofd van een mens. De torso zit vast op het paardenlijf waar normaal de nek van het paard zou zitten. Net als de Satyrs waren Centaurs woeste, onbehouwen wezens. De Centaurs waren afstammelingen van Ixion. Ixion verwekte de eerste centaur Centaurus bij een wolk die er precies zo uit had gezien als de godin Hera. De Centauren woonden in de wouden rond de berg Pelion in Thessalië. Zij raakten in conflict met hun buurvolk, de Lapithen, omdat zij geprobeerd hadden Lapithische vrouwen te roven. De strijd die toen uitbrak, heeft vele Centaurs het leven gekost.

Nimfen

Een nimf was een onsterfelijke Griekse halfgodin die in verband stond met de natuur, meestal met één bepaalde plek of plantensoort. Zij leefden bij bergen en grotten, bij rivieren en beekjes. Ook kwamen zij voor in het bos, het veld, of de open weide. Net als de Satyrs behoorden de nimfen tot het gevolg van de god Dionysos. Nimfen waren mooie, lieflijke vrouwen die in afzondering van mensen in bergkloven woonden. Zij waren wel vriendelijk tegen mensen, maar ze hielden niet van huizen en de manier waarop mensen leefden, en bleven dus liever bij hen vandaan. Nimfen leidden een vrolijk, zorgeloos leven. Zij dansten en zongen vaak en hielden van badderen in poeltjes en meertjes. Zij zochten ook vaak het gezelschap op van hogere godheden. Soms begeleidden zij Aphrodite, de godin van de liefde, en andere keren gingen zij er met Artemis, de godin van de jacht en kuisheid, op uit om te jagen. Maar nimfen waren niet helemaal onschuldige wezens: hoewel ze mensen vruchtbaarheid en voorspoed konden schenken, konden nimfen mensen verleiden en hen krankzinnig maken of hen verdrinken door ze het water in te sleuren. Nimfen werden verdeeld in drie verschillende groepen: de Hydriaden, de Dryaden en de Oreaden. De Hydriaden waren de nimfen van het water. Sommige leefden in zout water, andere in zoet water, of in de wolken. Deze nimfen waren vaak dochters van belangrijke zeegoden. De Dryaden waren bosnimfen. In tegenstelling tot andere nimfensoorten, waren zij niet onsterfelijk. Het leven van een Dryade stond in verband met het leven van haar boom; stierf haar boom, dan stierf zij ook. Degene die boom schade aanrichtte, werd dan ook door de Dryade gestraft. Door hun sterfelijkheid werden de bosnimfen niet helemaal als goddelijk gezien. De laatste groep, de Oreaden, waren de nimfen van de bergen. Een bekende bergnimf was Echo.