Marcus Aurelius als keizer

Marcus Aurelius is erkend als Stoïcijn, als keizer en als de auteur van de Ta eis heauton, zijn persoonlijke filosofische overpeinzingen. In dit artikel gaan we in op zijn levensloop als keizer.

Geboorte en vroege jeugd

Marcus Verus werd in 121 NC geboren als zoon van de edelman Annius Verus, een magistraat in Rome, wiens vader driemaal consul was geweest. Marcus’ moeder was zelf ook dochter van een consul.

Op vraag van keizer Hadrianus werd Marcus Verus door keizer Aurelius Antoninus geadopteerd en veranderde zijn naam in Marcus Aurelius Antoninus.

De aanduiding als Keizer

Hadrianus had als zijn eigen opvolger aangeduid Antoninus de Vrome, door zijn tijdgenoten 'de vader van het menselijk geslacht' genoemd.

Omdat deze vader van het menselijk geslacht zelf geen kinderen had, had Hadrianus hem dus opgedragen Marcus en zijn broer te adopteren. Bovendien was Antoninus’ vrouw hun tante. Hij gaat aan Antoninus de keuze ofwel Marcus als zijn opvolger aan te duiden, ofwel Marcus samen met diens broer.

Het komt hier dus op neer dat Hadrianus niet enkel zijn eigen opvolger aanduidde, maar ook de opvolger van zijn opvolger. Als we bedenken dat bij de dood van Hadrianus, Marcus Aurelius nog een tiener was, dan is het duidelijk dat hij op zeer jonge leeftijd reeds voldoende uitblonk om als toekomstig keizer te worden aangeduid.

Het Keizerschap

Uiteindelijk sterft Hadrianus en Antonius de Vrome wordt keizer. Deze moet nu zijn opvolger vaststellen en bepaalt dat enkel Marcus Aurelius na zijn dood keizer zal worden, omdat zijn broer noch de capaciteiten, noch de ernst met hem gemeen heeft.

De benoeming

Wanneer het zover is, beslist Marcus toch de troon met zijn broer te delen en hem dezelfde macht en prerogatieven te verlenen als hemzelf.

Praktisch zal het hierop neerkomen dat Marcus een Stoïcijns leven leidt en op die manier regeert, terwijl zijn broer een ware Epicurist is en altijd zal blijven. Deze vindt de genoegens van het leven veel belangrijker dan deugd en plicht. Marcus weet dit alles, doch laat zijn broer begaan.

Regeringsperiode

De regeringsperiode van Marcus Aurelius zal ongeveer 20 jaar duren. Ze zal voor het Romeinse Rijk worden gekenmerkt door oorlogen, natuurrampen, epidemies, invallen en opstanden.

Ondanks dit alles heeft Marcus, in navolging van zijn stoïcijnse leermeesters, bewezen dat men, in de moeilijkste omstandigheden, altijd trouw kan blijven aan zijn idealen.

Laatste jaren

In zijn laatste jaren schreef hij zijn beroemde Ta eis heauton, zijn overpeinzingen, die bijna tweeduizend jaar later nog steeds de mensheid inspireren om juist te leven.