Nobelprijswinnaar Ivan Bunin

Ivan Bunin was de eerste Rus die de Nobelprijs voor Literatuur won in 1933. Hij werd bekend door zijn bijzondere, muzikale manier van schrijven. In de jaren twintig verliet hij de Sovjet-Unie om aan het communistische regime te ontkomen.

Jeugd

Bunin werd geboren op het landgoed van zijn familie in 1870 in de buurt van Voronezh, in de Oryol provincie. Zijn familie was verarmd, maar hij kreeg een liefde mee voor familietradities en een liefde voor het werk van Poesjkin. Zijn voorouders telde een aantal belangrijke dichters; A.P.Bunina (1774-1829) en V.A. Zhukovskii (1783-1852), waar hij uitzonderlijk trots op was. Aanvankelijk ging hij naar een lokaal gymnasium, maar na drie jaar kreeg hij thuis les van een broer. In 1889 werd Bunin door armoede gedwongen om aan het werk te gaan. Hij begon te werken bij provinciale kranten.

Gedichten

In 1891 werd een boek met gedichten in klassieke stijl uitgegeven.. Ook begon hij verhalen te schrijven over het Russische plattelandsleven. Hij werd verliefd, maar de familie van zijn geliefde zag niets in de verarmde Bunin. Uiteindelijk trouwde het meisje met een vriend van Bunin, waardoor deze zich verraden voelde. Deze episode was een keerpunt voor Bunin. Hij begon rond te reizen en vriendschappen te maken in literaire kringen. In 1896 ontmoette hij Tsjechov en in 1899 ontmoette hij Maxim Gorki die hem introduceerde in een groep van jonge, liberale schrijvers. Een belangrijke bijdrage aan zijn carrière was zijn vertaling van 'Hiawatha' van Longfellow. Ook vertaalde hij werken van Byron. In 1898 ontmoette Bunin Tsakni, de uitgever en hoofdredacteur van een krant in Odessa. Deze nodigde hem uit om voor hem te werken en Bunin werd kind aan huis bij zijn werkgever. Ook werd hij verliefd op diens dochter Anna, het paar trouwde datzelfde jaar nog. Al snel echter groeide het echtpaar uit elkaar en ze scheidden, nadat Anna een zoon van Bunin had gekregen, die in 1905 overleed.

Stijl

Het eerste decennium van de twintigste eeuw was zeer succesvol voor Bunin en Tsjechov voorspelde hem een grote toekomst. De uitgeverij van Gorki gaf zijn werk uit. In deze tijd begon Bunin te experimenteren met verschillende stijlen. In zijn verhalen komt zijn liefde voor het land tot uiting, maar ook een toenemend sociaal bewustzijn. De stijl van Bunin is vooral vanwege haar delicaatheid en duidelijkheid bijzonder, hij was een groot stylist, zowel door critici als door het grote publiek bewonderd. Bunin gaf meer gedichtenbundels uit, waarmee hij in 1903 de Poesjkin-prijs won.

Bunin werd opnieuw verliefd en hij en Vera Muromtseva gingen tegen de zin van haar familie in samenwonen. Samen met haar begon Bunin te reizen en publiceerde een serie van schetsen over het Midden-Oosten en het Mediterrane Gebied. Daarnaast begon hij zich te interesseren voor het stadsleven en schetste psychologische portretten.

Ballingschap in Frankrijk

Bunin was een tegenstander van de Russische Revolutie. Dit ging zover dat hij zijn vriendschap met Gorki er voor op gaf. In 1920 emigreerde hij naar Frankrijk samen met Vera Muromtseva, waar hij uiteindelijk met haar trouwde. De periode tussen de beide wereldoorlogen was de meest productieve periode voor Bunin, waarin hij vooral proza schreef, onder anderen schreef hij boeken over Tolstoj en Tsjechov. Ook schreef hij zijn beroemdste werk 'Het leven van Arsenyev', dat grotendeels autobiografisch was en waarin hij het leven voor de revolutie vastlegde. Bunin werd het boegbeeld van de Russische literatuur in ballingschap.Het was dit boek wat hem de Nobelprijs voor Literatuur opleverde in 1933. Tijdens de Tweede Wereldoorlog woonde Bunin in Grasse, maar na de oorlog keerde het echtpaar terug naar Parijs. Daar stierf Bunin op 8 november 1953.