Planeconomie Rusland

Stalin groeide uit tot een wrede dictator die veel terreur gebruikte om in zijn ogen alles in het gareel te houden. Iedereen die tegen Stalin was of macht had werd vermoord. Toen Stalin de macht had om de Sovjet-Unie te veranderen maakte hij hier flink gebruik van. Hij stelde vijfjarenplannen op en hij begon een inhaalrace om de achterliggende Sovjet-Unie weer op om andere landen op industrieel gebied in te halen.

Welke gevolgen had de planeconomie in Rusland voor de boeren

De planeconomie in Rusland moest ervoor zorgen dat de zware industrie op gang kwam, maar daar was natuurlijk wel geld voor nodig, maar dat geld hadden ze niet, dus moest het ergens anders vandaan komen. Om toch het nodige geld te krijgen moesten de boeren samenvoegen tot één grote landbouwbedrijven. Dit werd collectivisatie genoemd. Deze samengevoegde boeren bedrijfjes werden kolchozen of sovchozen genoemd.

Er zijn twee verschillen tussen kolchozen en sovchozen

• Bij kolchozen hebben de boeren ongeveer een halve hectare grond en bij de sovchozen mogen de boeren helemaal geen grond bezitten.
• Bij de boeren van een kolchoz hing hun loon af van functie die ze hadden of van de prestaties die ze leverden. Boeren die op sovchozen werkten in loondienst en hadden dus een vast inkomen.

De producten werden verkocht aan het buitenland. Die inkomsten gebruikte Stalin om de industrie op gang te helpen. De boeren leden hieronder, omdat er ten eerste te weinig voedsel overbleef en de lonen waren natuurlijk laag.

Door de boeren te dwingen om op kolchozen of sovchozen te werken tegen lage lonen hadden de boeren geen zin om te werken, maar ze konden niet anders. Protest zou lijden tot de dood. Ze zouden dan naar Siberië gebracht worden of meteen worden vermoord. Opstandige boeren werden ook wel koelakken genoemd.

Doordat er te veel voedsel werd geëxporteerd leden de boeren honger. In 1931 en 1932 was er zelfs een hongersnoodramp. Dit leidde tot wanhopige pogingen van boeren die een deel van hun graan verstopten de boeren aan het werk op een kolchoz om zelf ook nog wat eten te hebben. Sommige boeren staken zelfs hun huis in brand. Ze vonden alles beter dan hun huis aan de regering te moeten geven. In 1928 begonnen de boeren met een campagne tegen de graanvordering, maar het verhogen van de belasting zorgde ervoor dat de boeren wel mee moesten doen met de collectivisatie. Een heleboel boeren gaven zich niet gewonnen en in 1930 braken er dan ook duizenden demonstraties en rellen uit. Van deze massademonstratie schrok Stalin natuurlijk en hij zij tegen de boeren dat zijn doel nooit behaald had moeten worden met geweld, maar natuurlijk was dit zijn schijnheilige kant en natuurlijk was dit alleen maar om de opstanden te stoppen.

Na een korte tijd werden miljoenen boeren naar een afgelegen gebied gebracht, in de taiga of steppe gedumpt, of werden boeren gedwongen dwangarbeid te doen. Zelfs vrouwen en kinderen werden geldloos achtergelaten.

Na deze demonstraties liet Stalin massaal slavenkampen voor gevangenen bouwen. In 1932 dreigde Stalin zelfs om hele dorpen te vervagen als de arbeiders niet luisterde. In 1933 gaven de boeren de strijd op. Stalin had gewonnen.

Ging de economie erop vooruit?

Stalin was erg gefocust op zijn doel. Die moest en zou hij halen. De Sovjet-Unie was voor 75 procent agrarisch. Dit wilde Stalin veranderen. Zijn land moest en zal een industrieel land worden en niet langer meer achterliggen op de rest van de wereld. Daarom maakte Stalin een planning waar iedereen zich aan moest houden. Er werd niet gekeken naar de vraag voor de producten en ook niet naar de kwaliteit. Zolang er maar zo veel mogelijk geproduceerd werd was alles goed. Er werd niet gekeken naar de mensen die hiervoor moesten zorgen, zoals de boeren.

Ondanks dat de boeren en de bevolking gigantisch werden afgeperst is de economie er wel op vooruitgegaan. Het productiecijfer steeg en de zware industrie in Rusland had zich ontwikkeld tot de tweede mogendheid van de wereld. Ook had de politiek alle controle over het platteland gekregen en er waren weinig werkelozen door de verplichtingen die iedereen had. Mensen werkten in mijnen, fabrieken en op het platteland. Stalin’s doel was door veel opofferingen, afpersing en terreur toch gehaald.

De economie is er dus in twee opzichten vooruitgegaan

• De zware industrie liep niet langer meer achter op andere landen.
• Er was veel wekgelegenheid

Wat ging ten koste van de planeconomie in Rusland?

Er zijn ook dingen achteruit gegaan tijdens de planeconomie, zoals de productie in de lichte industrie. De textielindustrie was erg verzwakt en ook werd er zoveel voedsel verkocht aan het buitenland dat de boeren ten eerste erg slecht gekleed waren en er ontstond hongersnood onder de bevolking. Er zijn hierdoor veel mensen omgekomen.

De boeren bedrijven werden samengevoegd, ondanks dat de boeren het er hier niet mee eens waren. Lenin wou het juist ondersom. Hij wou dat alle boeren zo zelfstandig mogelijk gingen werken en onafhankelijk werden, maar Stalin dacht alleen maar aan dat er zoveel mogelijk geld moest komen om zijn doel te kunnen halen, want om een zware industrie opzetten had je veel geld voor nodig.

De boeren leden nog het meest onder de planeconomie van Rusland. Eerst moesten ze al tegen hun zin samengevoegd worden, vervolgens gingen de inkomsten naar Stalins doel. Natuurlijk kregen de boeren wel loon. Sommige boeren hadden een vast loon en andere boeren hadden loon op basis van wat ze presteerde. Dit hing af van waarop ze werkte. Een kolchoz of een sovchoz. Er was ook niet genoeg eten, dus er ontstond een hongersnood, wat ervoor zorgde dat tussen de 2 en 3 miljoen mensen verhongerden. Ook was de er te weinig goede kleding. Mensen zaten soms onbeschermd in de kou. Ook hierdoor zijn er mensen overleden.

Er zijn veel mensen gestorven tijdens de planeconomie in de Sovjet-Unie en dan praten we niet over duizenden mensen die ter plekke vermoord zijn, verhongerd zijn, naar Siberië gebracht of naar strafkampen gebracht zijn, maar miljoenen mensen die hierdoor zijn omgekomen. Als mensen tegen Stalin waren of eigen ideeën hadden werd dit zwaar gestraft. Mensen waren bang geworden om voor henzelf op te komen vanwege de terreur die Stalin uitoefende op het volk van de Sovjet-Unie.

Hoe heeft Stalin het aangepakt en wat vond hij van het eindresultaat?

Stalins doel was het opstarten van de zware industrie. Ook het verbeteren van de infrastructuur, energie winnen en de bewapening stond in zijn grote plannen.

Stalin wou de Sovjet-Unie verbeteren en hij wou zelfs dat ze hoger in alles waren vergeleken met de rest van de landen. Hij stelde een vijfjarenplan samen waarin hij als hoogste prioriteit het creëren van een mogendheid op het gebied van zware industrie had. Dit pakte hij aan door boeren bij elkaar te voegen, dit wordt ook wel collectivisatie genoemd.

Door middel van terreur probeerde Stalin zijn doel te behalen. Als de mensen niet wouden luisteren of eigen ideeën hadden werden ze vermoord. Hierdoor heeft hij miljoenen mensen moeten vermoorden. Dit zorgde ervoor dat veel boeren niet durfden te protesteren of eigen ideeën te hebben en zelfstandig zijn.

Je kunt wel merken dat Stalin last had van grootheidswaanzin en dat hij panisch was zijn macht te verliezen. Hij heeft alles op alles gezet om zijn doel te behalen en zijn macht te behouden en dat er miljoenen mensen bij om zijn gekomen interesseert hem niet.

Stalin vond dat het vijfjarenplan was geslaagd. Het belangrijkste was hem gelukt namelijk het opzetten van een zware industrie. Er werd in massa’s geproduceerd. De werkeloosheid was hiermee ook gedaald en de Sovjet-Unie lag niet langer meer achter qua industrie op de rest van de landen, maar is uitgegroeid tot de tweede mogendheid van de wereld. Het ging volgens hem zelfs zo goed dat hij er een vierjarenplan van heeft gemaakt.