Het rijk van de Babyloniërs

Babylonië was een rijk in het gebied tussen de rivieren de Eufraat en de Tigris in wat nu Irak is. De Amorieten stichtten Babylonië. Na de Amorieten heersten de Kassieten over het rijk en enkele eeuwen later werd Babylonië toegevoegd aan het rijk van de Assyriërs. Daarna volgden de Chaldeeërs, die Babylonië opnieuw machtig maakten. De Babyloniërs waren goede astronomen en wiskundigen. Ook stamt de oudst bekende en bewaarde wetgeving uit dit rijk. Uiteindelijk wordt Babylonië ingelijfd bij het Perzische rijk.

De opkomst van Babylonië

In Mesopotamië lag al vele eeuwen geleden een klein koninkrijk. Mesopotamië was het gebied tussen de rivieren de Eufraat en de Tigris in het huidige Irak. De naam van het koninkrijk was Babylonië. In ongeveer 1894 voor Christus (mogelijk pas later) waren de Amorieten het volk die dit koninkrijk stichtten. Babylonië was nog niet groot en evenmin machtig, maar hier kwam al snel verandering in. Rond 1792 voor Christus werd Hammoerabi namelijk de zesde heerser van de Amorieten. Onder zijn heerschappij werden onder meer de stad Akkad en het gebied Soemerië veroverd, evenals Assyrië. Daarmee werd Babylonië het machtigste rijk in Mesopotamië. In 1750 voor Christus stierf Hammoerabi. Na zijn dood vielen verschillende volkeren het gebied binnen. In 1595 voor Christus plunderden de Hettieten het rijk, vervolgens veroverden de Kassieten Babylonië nog in hetzelfde jaar.

Een onrustige periode

Babylonië bleef dus niet lang een machtig rijk onder de Amorieten. Ruim vierhonderd jaar lang, van ongeveer 1595 tot 1155 voor Christus, heersten de Kassieten over Babylonië. Toen het volk van de Kassieten in 1155 voor Christus ten onder ging, brak er een onrustige periode aan waarin de macht van Babylonië verloren was gegaan. Zowel de Assyriërs als de Elamieten probeerden invloed te krijgen in het rijk. Rond 1126 voor Christus werd Nebukadnezar I de nieuwe koning. Onder zijn heerschappij, die duurde tot 1105 voor Christus, vond nog een opleving van het rijk plaats, maar deze duurde niet lang. Ook de Chaldeeën vielen Babylonië verschillende keren binnen. Uiteindelijk voegde koning Tiglatpileser van Assyrië Babylonië rond 730 voor Christus toe aan zijn rijk. Tiglatpileser liet zich vervolgens tot koning van Babylonië kronen.

Opnieuw een machtig rijk

Assoerbanipal was de laatste grote koning van de Assyriërs. Nadat hij in 627 voor Christus was gestorven begon er een eind aan het Assyrische rijk te komen. Nabopolassar, van het Chaldese volk, begon een opstand tegen de Assyriërs. In 626 voor Christus versloeg hij de Assyriërs en werd hij koning van Babylonië. Nabopolassar regeerde tot 605 voor Christus en werd opgevolgd door zijn zoon, Nebukadnezar II. In ongeveer 597 voor Christus veroverde Nebukadnezar II Juda (Zuid-Palestina). Ook vechten Babylonië en Egypte om Syrië, Babylonië wint de strijd. Zo wordt het rijk van de Babyloniërs opnieuw een machtig rijk. Nebukadnezar liet vele mooie gebouwen in de hoofdstad Babylon neerzetten en liet de stad weer opbloeien.

Goden en gebouwen

De Babyloniërs geloofden in verschillende goden. Een aantal hadden ze overgenomen van andere volkeren, bijvoorbeeld van de Soemeriërs die voor hen in Mesopotamië leefden. Mardoek was de belangrijkste god van de Babyloniërs, hij was ook de beschermgod van Babylon. Mardoek werd vereerd in een tempel in de hoofdstad en priesters brachten hem offers in de vorm van voedsel. Andere goden waren bijvoorbeeld Enlil, de god van de wind, en Ishtar, de godin van vruchtbaarheid, liefde, oorlog en seks.
Babylonië kende een rijke architectuur. Vooral koning Nebukadnezar II liet veel gebouwen neerzetten. Nadat in 689 voor Christus een Assyrische koning de hoofdstad Babylon verwoestte, maakte Nebukadnezar II er een indrukwekkende stad van. Hij liet de stad voorzien van stadsmuren met poorten van brons. De grootste poort hiervan was de Ishtarpoort. Deze blauw betegelde poort was gebouwd ter ere van de godin Ishtar. Ook liet Nebukadnezar II een groot paleis en de tempeltoren in Babylon, gewijd aan Mardoek, bouwen.

Een bekend verhaal is dat van de hangende tuinen van Babylon. Nebukadnezar II zou deze hebben laten aanleggen voor zijn vrouw Amytis, omdat zij het groene gebied waar ze geboren was miste. In deze tuinen hingen de mooiste planten vanaf terrassen naar beneden. Er is nog altijd discussie over, maar waarschijnlijk hebben deze tuinen nooit echt bestaan en is het een legende.

Wetenschap en de Codex

De Babyloniërs waren zeer goede wiskundigen en astronomen. Zo gebruikten ze een zestigtallig stelsel om mee te rekenen (dit kennen wij nog in onder meer het gebruik van de klok). Ook vonden zij al de stelling van Pythagoras uit, al werd deze toen nog niet zo genoemd. Ze maakten gebruik van een spijkerschrift, bestaand uit lijntjes die in klei werden gedrukt, om te communiceren. Daarnaast bestudeerden ze de sterren, de maan en de planeten. Ze waren in staat hiermee voorspellingen te doen en een kalender te ontwikkelen.

Koning Hammoerabi, die van Babylon voor het eerst een machtig rijk maakte, is ook bekend van de Codex. Dit is de oudst bekende wetgeving ter wereld die bewaard is gebleven. Hij ontwikkelde deze wetgeving omdat hij bedacht dat hij hiermee orde kon scheppen in het uitbreidende rijk. De wetten werden in stenen gegraveerd zodat iedereen kon zien aan welke regels hij zich moest houden en welke straf er volgde wanneer hij dat niet deed.

De ondergang van het rijk van de Babyloniërs

Van 556 tot 539 voor Christus was Nabonidus koning van Babylonië, zijn zoon Belsassar regeerde daarna in naam van zijn vader, hij was geen koning. De bevolking was niet tevreden over de manier waarop zij het rijk leidden. Rond 539 voor Christus veroverde Cyrus II van Perzië Babylonië en lijfde het in bij het uitbreidende Perzische rijk. Dit betekende het einde van het rijk van de Babyloniërs. De stad Babylon bleef nog wel een belangrijke stad in het Perzische rijk, maar ook hier werd na een paar eeuwen een eind aan gemaakt. De bevolking trok er weg en van de stad bleef weinig over.