Wereldwonder 2: De hangende tuinen van Babylon
Koning Nebukadnezar was getrouwd met een medische prinses, Amytes. Zij had nogal wat last van heimwee naar de groene bergen van haar geboorteland. Om haar te verwennen liet de koning deze tuinen aanleggen. Deze hangende tuinen zouden in de buurt van het huidige Bagdad hebben gestaan. Volgens onder andere de Griekse historicus Strabo waren de tuinen een botanisch en architectonisch kunstwerk. Toentertijd werd er over gesproken als over een wonder.
Babylon
Tussen de twee rivieren Eufraat (het huidige Irak) en Tigris (het huidige Syrië) onstond 5.000 jaar geleden één van de eerste beschavingen: Mesopotamië. Deze twee rivieren, die regelmatig buiten hun oevers traden, maakten de bodem zeer vruchtbaar en de landbouwmethoden zeer modern. De Babyloniërs ontwikkelden een schrijfmethode, gebruikten het wiel en bouwden steden. Eén van deze steden was Babylon, een stad die dikwijls werd herbouwd voordat ze definitief verwoest werd. Rond 600 v. Chr. was Babylon op het toppunt van haar roem. Het was een indrukwekkende stad met enorme muren.
Koning Nebukadnezar regeerde in deze periode. Hij had een imperium van de grenzen van Egypte tot diep in het huidige Iran. Hij veroverde Jeruzalem in 587 en hield de Joden veertig jaar in Babylonische ballingschap. Pas toen de koning door de Perzen werd veroverd kregen de Joden toestemming van de Perzische koning Cyrus om terug te keren naar hun vaderland.
De hangende tuinen
Koning Nebukadnezar was getrouwd met een medische prinses, Amytes. Zij had nogal wat last van heimwee naar de groene bergen van haar geboorteland. Om haar te verwennen liet de koning deze tuinen aanleggen.
Dit grote bouwwerk was bijna volledig van baksteen gemaakt en was bekleed met, het zeer kostbaren, gehouwen steen. De terrassen waren waterdicht bekleed met bitumen en lood, waar aarde en groten bomen werden geplant, samen met exotische heesters, varen en klimplanten. Indrukwekkende fonteinen werden aangelegd op de vlechtbogen. Aan weerzijden van de trap naar het bovenste terras stond een gevleugelde leeuw met een gebaarde, gehoornd mannenhoofd als teken van een god. Deze leeuwen werden door de Assyriërs ingevoerd als teken om kwade geesten te verjagen.
De kleurenpracht wanneer alles bloeide zorgde voor de naam “De hangende tuinen van Babylon”. Een wereldwonder dat in tegenstelling tot de andere wereldwonderen niet voor een heerser zijn gemaakt, maar als liefdesgift aan een geliefde.
Natuurlijk was voor dit geheel zeer veel water nodig. Dit werd door middel van een eindeloze ketting met emmers, in beweging gehouden door slaven, vanuit de Eufraat naar een waterreservoir gebracht.
Bewijs van het bestaan
Er is echter nooit enig spoor van de Babylonische tuinen teruggevonden. Ook in de spijkerschriften wordt geen melding van de tuinen gemaakt. In latere Griekse schriften wordt wel over de tuinen gesproken. Ze zouden 150 x 150 m groot zijn geweest, met muren van ca. 25 meter hoog, net als de stadsmuur.
Volgens de Grieken waren ze in lagen aangelegd net als een amfitheater met allemaal kleine gebouwtjes en hadden een fundering van diverse muren, elk ongeveer 7 m breed en 3 m uit elkaar gelegen.
Ontdekkingsreizigers hebben in het hoge Zomerpaleis gezocht naar de tuinen, het paleis had vele putten, maar was helaas te klein voor bomen en de genoemde terrassen.
Het Zuid- en het Noordpaleis, gelegen aan de Eufraat daarentegen, waren geflankeerd door opmerkelijke massieve constructies. Dit kan erop wijzen dat hier de in lagen aangelegde tuin echt heeft gelegen. De buitenmuren waren op sommige plaatsen 20 m dik en gemaakt van in bitumen verzonken bakstenen.
Doordat de mensen de oude gebouwen en paleizen hebben vernietigd en/of hebben afgebroken is van velen alleen nog maar een fundering over. Het is dus tot op heden nog steeds niet precies bekend waar de tuinen gelegen hebben en of ze echt hebben bestaan.
Lees verder