Egypte, het land van de Nijl

Als we het in de geschiedenis over Egypte hebben, dan gaat het meestal over de periode waarin de farao's over dit Aziatische land heersten. Daarvoor echter woonden al verscheidene bevolkingsgroepen in Egypte en dit vanaf circa 5000 voor Christus. De mensen vestigden zich in eerste instantie nog niet in de Nijlvallei, maar in hoger gelegen gebieden. Daar bouwden ze hutten, hielden ze vee en verbouwden ze gerst. Op die manier probeerden de Egyptenaren zichzelf te voorzien van bepaalde voedings- en grondstoffen.

De Egyptische intocht

Vanaf 3000 voor Christus wordt de geschiedenis van Egypte getypeerd door het regeren van de farao's. Iedereen kent enkele grote namen en zag ooit al eens een afbeelding van een schitterend graf in de vorm van een piramide. Egypte is echter meer dan dat. Ook voor deze (gekende) periode gebeurden er al interessante dingen. Verschillende bevolkingsgroepen uit Palestina en Syrië kwamen zich vanaf 5000 voor Christus vestigen in het vruchtbare land. Omdat ze bang waren om hun hele hebben en houden tijdens een overstroming te verliezen, koos men er voor om hutten in de hoger geleden gebieden te bouwen. De Nijl kwam bij hoogwater niet tot daar zodat de mensen zonder schrik konden leven.

Dorpen in de Nijlvallei

Een paar duizend jaar later merkte men echter dat de grond aan de oevers van de Nijl een pak vruchtbaarder was. De nieuwe bevolkingsgroepen die Egypte binnen kwamen, besloten dan ook om hun huizen wat dichter bij de rivier te bouwen. Op die manier ontstonden hele dorpen die naast de Nijl gingen leven. Het risico op een overstroming was daar een pak groter, maar de gewassen groeiden er ook veel sneller. De meeste mensen vonden het dan ook de moeite hun leven in de Nijlvallei op te bouwen.

Egyptische kunstwerkjes

Naast het vele werken tussen de dieren en de planten werd er in die tijd ook al kunst gemaakt en dit in de vorm van halssnoeren, kammen, vazen en zo meer. Men gebruikte in die tijd vooral lei, klei en ivoor. Het ivoor kwam van olifanten en nijlpaarden, de klei haalde men uit de overstromingsgebieden van de Nijl. Deze kleine kunstwerkjes werden gebruikt in het dagelijkse leven of gingen mee in het graf van de overleden Egyptenaar.

Een Egyptisch graf

Egypte staat sinds lang symbool voor het leven na de dood. Ook toen al waren de mensen overtuigd van dit principe. Daarom zorgde men er voor dat de overledene heel wat verschillende dingen meekreeg in zijn of haar graf. Het lichaam zelf werd toen nog niet gemummificeerd. Het werd wel in een slaaphouding in het graf gelegd, met de knieën en ellebogen tegen elkaar. Doordat de dode onder het zand werd begraven, bewaarden de lijken goed. Het zand nam immers het water uit het lichaam op zodat de meeste lijken zo goed als intact bleven. Na 5000 jaar werden er zelfs nog overledenen gevonden met haar en huid.

Rode en Zwarte Land

Egypte bestaat uit zo'n 90% woestijn waardoor het op vele plaatsen niet mogelijk is om te leven. Daarom ging men al van in het prille begin op zoek naar de vruchtbaarste stukken grond. Die vond je uiteraard in de buurt van de Nijl. Deze rivier wordt ook wel eens de levensader van Egypte genoemd. Tijdens de overstromingen zet de rivier slib op de bodem af zodat er een zwarte smurrie achterblijft. Daarom wordt dit stuk van Egypte het 'Zwarte land' genoemd. De woestijn is dan weer het 'Rode Land'.

Overstroming, het begin van alles

Wanneer het water van de Nijl steeg (door toedoen van de Witte en Blauwe Nijl) kwam er een groot stuk land onder water te staan. Toen het water daarna terug wegtrok begon het jaar van de boer. Er werd in de vruchtbare grond bijna onmiddellijk gerst en emerkoren gezaaid zodat er in de zomer geoogst kon worden. Dit bleef zo duren tot de bouw van de Aswandam. Dit bouwwerk heeft het regime van Egypte en z'n bewoners volledig veranderd.