Churchill tijdens de Tweede Wereldoorlog

Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, werd Churchil benoemd als Minister van Marine. Na de blunder van Churchill inzake de Noorse kwestie werd hij gedwongen af te treden. Toch liep dit voor hem niet verkeerd af. Hij werd uiteindelijk benoemd tot Minister-President, een functie waar hij zich heer en meester in voelde.

Churchill als minister van Marine

Toen op 3 september de Tweede Wereldoorlog uitbrak, werd Churchill benoemd tot minister van Marine. Hij is dan al bijna 65 jaar oud, maar hij had nog steeds de wilskracht van een jonge man. Hij klaagde zelfs dat hij het maar saai vond om tegen één land te vechten. Toen Japan en Italië met Duitsland gingen samenwerken was hij dan ook dolblij. Ook de mensen met wie hij samenwerkte verbaasde zich over zijn energie en zijn sterke persoonlijkheid ondanks zijn hoge leeftijd. Hij was nog bemoeizuchtiger dan de eerste keer toen hij minister van Marine was, en hij had zelfs aanvallende plannen, waar veel andere ministers het niet mee eens waren. Eén van hen was admiraal Pound.

Toen Churchill het plan had om schepen naar de Oostzee te sturen om daar Duitsland af te snijden, was het admiraal Pound die dit plan tegenhield. Churchill vond dit niet onredelijk want hij had veel geleerd sinds het mislukte Dardanellen-plan. Maar Churchill heeft ook veel goede dingen gedaan. Hij mobiliseerde de schepen zeer goed doordat ze opgewassen waren tegen zware aanvallen.

Ook was Churchill net zoals in de Eerste Wereldoorlog kwaad over de lafheid van de neutrale landen. Toch was hij wel wat voorzichtiger met kritiek over de Verenigde Staten zodat hij op hun hulp kon rekenen als hij die nodig had.

De grootste blunder van Churchill was wel de Noorse kwestie. Hij had beloofd dat elk schip dat de Oostzee zou verlaten tot zinken gebracht zou worden, toen Skandinavië door de Duitsers werd bezet. Maar ook deze belofte kwam niet uit, toen Duitsland de belangrijkste havenstand van heel Noorwegen bezet had. Op dat momement was het een chaos op het ministerie van Marine. Churchill's plan om Narvik aan te vallen werd afgewezen. Na deze grote blunder viel de regering in elkaar en Chamberlain moest aftreden, nadat hij met Churchill Frankrijk had bezocht.

Churchill als Minister-President

Na het aftreden van Chamberlain was het uiteindelijk Churchill die hem opvolgde. De dag na zijn benoeming viel Hitler Nederland, België, Luxemburg en Frankrijk binnen. Churchill stuurde er legers heen, maar na ongeveer een maand werd het leger uit Duinkerken teruggetrokken en als snel werd Frankrijk bezet door de Duitsers. Vanaf die dag had Churchill veel verantwoordelijkheid omdat vanaf die dag Engeland alleen tegenover Duitsland stond.

Veel van Churchill's collega's twijfelden eraan of ze de oorlog nog verder moesten doorzetten. Vooral Halifax en Chamberlain vonden dat ze zich met Duitsland moesten verzoenen. Churchill weigerde dit. Hij vond dat ze moesten doorvechten en zich niet moesten overgeven aan de Duitsers.

De strijd om Engeland

Niet lang daarna kwamen de Duitsers naar Engeland om het te veroveren. De toestand van Engeland leek hulpeloos. Nadat ze zich teruggetrokken hadden vanuit Duinkerken was er niet veel meer overgebleven van het Britse leger en ook de luchtmacht was minder dan die van de Duitsers. Churchill had geen rust en reisde het hele land door om alles te controleren en het moraal hoog te houden. Dit had succes. Na ongeveer zes weken keerde het Duitse leger terug naar Duitsland. Hierna zocht Churchill wel al meer contact met president Roosevelt van de Verenigde Staten om hulp te vragen. Uiteindelijk was het eind 1940 toen het leger van de Verenigde Staten zich ging bemoeien met de oorlog in Europa.

De samenwerking met president Roosevelt

In 1941 stak Churchill de Atlantische Oceaan over voor een ontmoeting in Amerika met president Roosevelt. Ondanks de verschillen tussen de beide mannen onstond er toch een echte vriendschap. Pas nadat Japan Pearl Harbour gebombardeerd had, was ook voor Amerika de oorlog echt een feit en kon de samenwerking echt beginnen. Ondanks dat de theorieen van Churchill soms niet helemaal klopte, kreeg hij Roosevelt toch vaak zover dat hij instemde met zijn plannen.

1942: het jaar van de grote verliezen

Door de grote verliezen welke geleden werden in 1942 kwam het volk in opstand. Het engelse volk had geen vertrouwen meer in de regering en ook niet meer in Churchill. In die tijd was Churchll samen met Rooseveld druk plannen aan het maken om de atoombom te ontwikkelen in Amerika. Ondanks dat dit nog geheim moest blijven, lukte het Churchill toch om het vertrouwen van het volk voor zich te winnen.

Het leger van Achinlek werd inmiddels overgenomen door Montgomery. In november 1942 haalde dit leger een eerste overwinning. Deze overwinning was geen keerpunt in de oorlog, maar wel een belangrijke overwinning. Churchill was trots op zijn land, en deze overwinning deed zijn (toch al grote) zelfvertrouwen toenemen.

1943: het keerpunt in de oorlog

Het keerpunt in de oorlog was het moment waarop het duitse leger bij Stalingrad verslagen werd. Inmiddels was ook de Japanse marine verzwakt door de slag bij Midway. Churchill bracht een bezoek aan generaal Eisenhower om hem over te halen Italie aan te vallen. Eisenhower was het niet van plan, maar uiteindelijk ging hij toch overstag. Op 10 juli 1943 werd Italie verslagen, maar het leger van Hitler kwam meteen naar Italie om het leger van Mussolini bij te staan.

Op de terugweg bracht hij een bezoek aan de conferentie van Quebec. Daar werd onder andere besproken hoe Italie verslagen moest worden, hoe Frankrijk bevrijd moest worden en ook werd Amerika benoemd tot opperbevelhebben van de Geallieerden.

Na de conferentie van Teheran werd Churchill ernstig ziek. Er werd gevreesd voor zijn leven, maar langzaam aan herstelde hij toch weer. Toch weigerde hij, ondanks zijn ziektebeeld, om van de whiskey en de sigaren af te blijven.

Vanaf 6 juni 1944: D-Day

De overwinning begon echt op 6 juni 1944 op Decision-day. Dat is de dag dat de Geallieerden begonnen met de landingen op Normandie in Frankrijk. Churchill had zelf actief meegeholpen aan deze plannen en was dan ook teleurgesteld dat hij zelf pas op 12 juni een kijkje mocht gaan nemen in Normandie.

Maar niet alleen in Normandie was de strijd hevig. Ook in Griekenland was de aandacht van Churchill nodig. Toen Griekenland bevrijd was van Hitler, probeerde de Communisten daar de macht te grijpen. Churchill wilde het communisme echter zo veel mogelijk in het Oosten houden, en terwijl het geallieerde leger vast stond in Nederland bij de grote rivieren, was er in Griekenland een hevige strijd om het Communisme daar tegen te gaan.

In maart 1945 waren de Geallieerden over de grote rivieren en in mei 1945 was heel Nederland bevrijd. De strijd ging door en de Russen en de Amerikanen kwamen elkaar tegen bij Torgau aan de Elbe. Roosevelt was toen al een klein tijdje dood want hij was in april gestorven. Hitler had inmiddels zelfmoord gepleegd en Mussolini was doodgeschoten.

Op 8 mei 1945 werd de onvoorwaardelijke overgave van alle duitse troepen ondertekend. Alleen Japan was nu nog een mogelijk gevaar, maar op 6 en 9 augustus werd de atoombom op Hirosjima en op Nagasaki geworpen en gaven de japanners zich over. Eindelijk was de Tweede Wereldoorlog echt ten einde.