Churchill en de periode voor de Eerste Wereldoorlog

Nadat Churchill in 1895 afgestudeerd was, besloot hij verder te gaan in de politiek. Na een aantal onrustige jaren waarin hij onder andere in Cuba, India en Zuid-Afrika is geweest, keerde hij weer terug naar Engeland. Daar besloot hij om zich aan te sluiten bij de conservatieven.

Churchill en de Conservatieven

Terug in Engeland werd Churchill lid van de Conservatieve Partij en bij de verkiezingen bemachtigde hij een plaatsje in het Lagerhuis. In 1901 nam hij zijn zetel in het Lagerhuis in en nam hij de taak van zijn vader over, namelijk die van de Militaire kosten.

Churchill ging al snel weg bij de Conservatieve Partij en sloot zich aan bij een kleine groep, die de opvolgers waren van Lord Randolphs vierde partij. In deze tijd wisselde hij nog regelmatig van partij om zo aan de top te komen. Dit wil echter niet zeggen dat Churchill geen principes had. Net als zijn voorvaders was hij een dienaar van de kroon. Hij zag zichzelf als een groot heerser en hij besloot zijn natie en zijn ras het sterkste te maken. Hij pleitte vooral voor liberale principes.

De Liberale Partij

In 1903 maakte Churchill zich los van de conservatieve partijen en in mei 1904 voegde hij zich bij de Liberalen. In 1905 kwamen deze aan de macht en Churchill werd benoemd tot onder-secretaris van de Koloniën. Churchill kreeg een zetel voor Manchester. In deze periode merkte hij dat het moeilijker was dingen waar te maken dan ze te beloven en hierover had hij regelmatig meningsverschillen met andere liberalen.

In 1907 maakte hij een koloniale rondreis. Zijn begeleiders vonden dat Churchill veel last veroorzaakte, net als zijn vader vroeger altijd deed. Churchill moest veel officiële ontvangsten bijwonen en klaagde veel over de bewoners van het gekoloniseerde land. Eigenlijk vond hij andere culturen maar niets. Hij zag deze reis ook niet alleen als zijn werk, maar hij maakte er graag een plezierreisje van.

Minister van Handel

In 1908 werd Churchill hoofd van het ministerie van Handel. In de lente van dat zelfde jaar maakte hij kennis met Clementine Hozier. Eigenlijk had hij geen tijd om een relatie te hebben. Zo kwam hij bijvoorbeeld te laat op zijn verlovingsfeest en tijdens zijn huwelijksreis schreef hij veel politieke brieven. Clementine en Winston hadden wel eens ruzie om politieke redenen. Clementine was een liberaal in hart en ziel, terwijl Churchill alleen maar naar het tegenovergestelde kamp was vertrokken.

Als Minister van Handel had hij veel ideeën. Zo wilde hij een leerplicht tot 17 jaar, de nationalisatie van de spoorwegen en het opzetten van door de Staat geleide economische activiteiten, zoals bebossing die werk zouden moeten verschaffen aan werkelozen.

Minister van Binnenlandse Zaken

In februari 1910 werd Churchill minister van Binnenlandse Zaken. Dit was een lastige taak in een tijd van toenemende industrie, onrust en geweld. Churchill beschreef deze periode als een periode die bevangen was door een angstaanjagende, bijna tot zelfmoordleidende depressie. Hij vervulde dan ook zijn plichten zonder vreugde of hoop. Ook als minister van Binnenlandse Zaken had hij weer veel ideeën, die niet door iedereen met open armen ontvangen werden.

Later in dit jaar veranderde Churchill's opvattingen en hij begon meer naar rechts te drijven, waar hij eigenlijk ook vandaan kwam. Dit kwam vooral omdat hij zich bijna niet met de maatschappelijke hervorming bezighield en hij paste toen ook zijn argumenten aan aan zijn functie van dat moment.

Na de dood van Koning Arthur onderhandelde Churchill met de conservatieven om te kijken of ze de spanningen tussen het Hogerhuis en het Lagerhuis konden oplossen. Helaas mislukte deze actie en er werd er een nieuwe verkiezing gehouden. Bij het begin van deze nieuwe verkiezing was er veel onrust in de steden. De mijnwerkers staakten en de politie moest ingrijpen tegen de demonstrerende suffragettes. Dit waren een aantal vrouwen die eisten dat ook vrouwen kiesrecht kregen. Deze dames beschuldigde Churchill er van dat hij de politie op hen afgestuurd had. Hij was namelijk tegen het kiesrecht voor vrouwen. Hij vond dat er al genoeg 'onwetende stemmen' waren.

In deze tijd onstonden er veel roddels over Churchill. In 1911 tijdens het beroemde 'beleg van Sidney Street', toen de politie een bende anarchisten had omsingeld, verdacht met Churchill ervan dat hij de brandweer had tegengehouden toen het pand van de anarchisten in brand vloog en ze in de vlammen omkwamen.

In de zomer van dat jaar kwamen er vier stakers om het leven door de 'middeleeuwse methoden' van Churchill. Men verweet hem vaak dat hij roekeloos was en zijn vrienden en kennissen waren geschrokken door zijn manier van handelen. Churchill zelf vond dat zijn partijleden nog harder moesten optreden. Uiteindelijk vond men hem niet meer geschikt als minister van Binnenlandse Zaken omdat hij vaak te impulsief en te roekeloos handelde. Wat Churchill nodig had was een baan die zijn verbeelding zou prikkelen en zijn hunkering naar krijgshaftig optreden zou bevredigen.

Minster van Marine

Omdat Duitsland duidelijke oorlogsplannen had, ruilde hij in 1911 van functie en werd Churchill Minister van Marine. Al snel klaagde Asquith, de minister-president, dat Churchill een echt zeewezen was geworden. Churchill vond het prettig werk. Hij kon er goed zijn agressie in kwijt. Later verklaarde hij dat de tijd als Minister van Marine, toen het nog vrede was, één van de gelukkigste van zijn leven was. Hij bleef soms maandenlang aan boord en maakte veel zomercruises door de Middenlandse Zee, zogenaamd voor zijn werk.

In deze tijd zag men al een oorlog met Duitsland aankomen en Churchill was al bezig met het voorbereiden van de Koninklijke Marine hierop. In 1914, vlak voor de Eerste Wereldoorlog, was er eerst nog een burgeroorlog over de kwestie van de onafhankelijkheid van Noord-Ierland. Na deze burgeroorlg was een Wereldoorlog onvermijdelijk. De vloot was gereed, de oorlog kon beginnen.