Het huwelijk van kroonprins Willem-Alexander en Máxima
Op 02-02-2002 trouwt onze kroonprins Willem-Alexander met de bruid van zijn keuze Máxima Zorreguieta. Het wordt een zonovergoten feestdag voor het paar en het land.
Amsterdam, 2 februari 2002
Burgerlijk huwelijk in de Beurs van Berlage
In de Beurs van Berlage in Amsterdam wordt in relatief kleine kring het burgerlijk huwelijk gesloten tussen prins Willem-Alexander en Máxima Zorreguieta. Alleen naaste familie en vrienden van het paar zijn aanwezig. Een uitzondering is gemaakt voor koningin Margrethe van Denemarken. Zij is namelijk de peettante van de kroonprins. Op aandringen van de Nederlandse regering en het bruidspaar zijn de ouders van de bruid niet aanwezig. Het verleden van Jorge Zorreguieta, de vader van de bruid wekt in ons land te veel weerstand op.
Burgemeester Cohen
Mr. M.J. Cohen (Job), burgemeester van de gemeente Amsterdam treedt op als ambtenaar van de burgerlijke stand. In zijn toespraak gaat hij in op het feit, dat dit huwelijk meer is dan een privé-aangelegenheid. Het is inherent aan de functie van kroonprinselijk paar. Om die functie goed te kunnen uitvoeren is het nodig tijd en gelegenheid te hebben voor een privé leven. Het vinden van een balans hierin is niet alleen voor het paar, maar voor het hele volk belangrijk.
Getuigen bij het burgerlijk huwelijk
Koningin Beatrix, Martin, een van de broers van de bruid en Marcela Cerruti, de peettante treden op als getuigen voor de bruid.. Voor de bruidegom zijn dat zijn broer Constatijn en twee vrienden Marc ter Haar en Frank Houben.
Bruidskleding
De bruid draagt een ivoorkleurige jurk van mikadozijde met lange mouwen en een bénitierhals. Het bovenpand sluit aan op het lichaam. Vanaf de taille loopt de rok licht uit. Aan weerszijden van de rok is kant ingezet. De jurk heeft een sleep van vijf meter lang. De sluier is gemaakt van zijden tule. Deze is met de hand versierd met motieven van bloemranken van kant. De jurk is een ontwerp van Valentino Couture uit Rome. In het haar draagt Máxima een diadeem voorzien van diamanten en sterretjes. De bruidegom is gekleed in uniform, het groot tenue van de Koninklijke Marine in de rang van Kapitein-ter-zee.
Bruidsboeket
Het langwerpige bruidsboeket is gemaakt door witte rozen, gardenia’s en lelietjes-van-dalen te combineren en af te werken met verschillende soorten groen.
Bruidsmeisjes en bruidskinderen
Bij het huwelijk zijn vier bruidsmeisjes en zes bruidskinderen aanwezig. Onder de bruidsmeisjes zijn Juliana Guillermo, een nichtje van de bruidegom (dochter van tante Christina) en Inés Zorreguita, het jongste zusje van de bruid. De kleding van de bruidsmeisjes is gemaakt door Maison Pauw en bestaat uit een warm rode blouse in velours en een rok gemaakt van rode satin duchesse. De kinderen zijn gekleed in rood fluweel. De meisjes dragen een jurk, de jongens een jas met kniebroek. Hierbij dragen ze een witte blouse met grote kraag van poplin en een witte maillot. Een sjerp van rode taftzijde maakt het geheel af. Deze kleding komt van couture Theresia uit Amsterdam.
Titel prinses
Zodra het burgerlijk huwelijk een feit is, krijgt Máxima de titel Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassou. Nooit meer zal zij een gewoon burgermeisje zijn.
Cadeau gemeente Amsterdam
Het paar krijgt een bijzonder cadeau van de gemeente Amsterdam. Het is een verzameling gedichten van Nederlandse dichters die allemaal de Herman Gorterprijs hebben gewonnen. Zij hebben zich in dit werk laten inspireren door het huwelijk van het koninklijk paar.
Kerkelijk huwelijk
De Nieuwe Kerk
De Nieuwe Kerk in Amsterdam vormt het decor voor het kerkelijk huwelijk. In het bijzijn van vertegenwoordigers van vrijwel alle vorstenhuizen en Nelson Mandela met zijn echtgenote richt dominee Carel ter Linden zich tot het paar. In zijn woorden maakt de dominee een vergelijking tussen het Bijbelverhaal over Naomi en de haar trouwe schoondochter Ruth en de keuze van onze prinses om haar land, volk, geschiedenis en cultuur te verlaten om in een vreemd land te gaan wonen. Máxima moet door haar keuze voor de kroonprins ook haar vrije en zelfstandige leven opgeven. De schriftlezing wordt verzorgd door de Argentijnse priester dr. Rafael Braun, huisvriend van de familie Zorreguieta en door prins Johan Friso, broer van Willem-Alexander.
Getuigen bij het kerkelijk huwelijk
Voor de bruid zijn als getuigen aanwezig Samantha Deane en Florencia Di Cocco, vriendinnen van Máxima. De prins heeft als getuigen meegenomen Tijo baron Collot d’ Escury en jonkheer Frans de Beaufort.
Trouwringen
De ringen gemaakt van platina worden aangereikt door Juan Zorreguita, de jongste broer van de bruid.
Publiek
Het publiek kan buiten op grote schermen de plechtigheid volgen. Wanneer het ja-woord klinkt barst er onder hen een gejuich los. Zo’n 100.000 mensen zijn deze dag op de been om een glimp op te vangen van het Koninklijk Huwelijk.
Adios Nonino
Na de officiële plichtplegingen volgt er een optreden van Carel Kraayenhof. Hij speelt onder begeleiding van koor en orkest en met Ed Spanjaard op de piano op de bandoneon het stuk Adios Nonino, Vaarwel vadertje. Het is een stuk van Astor Piazolla. De bruid is er zo door ontroerd, dat nu na tien jaar nog steeds wordt gerefereerd aan “de tranen van Maxima”.
Rit in de Gouden Koets en de balkonscène
Na de plechtigheid in de kerk maakt het pasgetrouwde paar een rit in de gouden koets vanaf de kerk naar het Paleis op de Dam. Duizenden mensen proberen hiervan een glimp op te vangen. Op het Koningsplein staan een aantal demonstranten waaronder sympathisanten van de Dwaze Moeders. Dan treedt een klein incident op. Er wordt een verfbommetje naar de koets gegooid. Het besmeurde raam wordt door een van de lakeien snel weggeveegd. Bij aankomst in het Paleis volgt de balkonscène met de kus.Voor de gasten is er daarna een lunch, waarna het paar gezamenlijk met de sabel van de prins de vijf etages hoge bruidstaart aansnijdt.