Washington Monument
Vijftig jaar lang bestonden er al plannen om voor George Washington een monument op te realiseren. Pas toen de National Monument Society was opgericht zijn de plannen weer uit de koelkast gehaald. Met enige onderbreking vanwege de Burgeroorlog en een tekort aan financiën, was het monument pas klaar in 1885.Algemeen
Het Congres van Washington heeft een wet aangenomen dat nergens in de stad een gebouw mag worden neergezet dat hoger is dan het Washington Monument. Het monument was bedoeld als een eerbetoon aan George Washington, de eerste president van de Verenigde Staten van Amerika.Al in 1783 waren er plannen om een beeld van George Washington (die toen zelf nog in leven was) te maken, welke waren goedgekeurd door het Congres. De plannen werden echter nooit gerealiseerd, tot in 1833 op de 100e geboortedag van Washington de National Monument Society werd opgericht door James Madison en John Marshall. Het doel van deze society was het realiseren van een monument voor George Washington.
Ontwerp
Robert Mills (1781-1855) is de ontwerper van het monument, die de uitgeschreven prijsvraag won. Het ontwerp bestond uit een marmeren obelisk met een pantheon, omringd door een colonnade met standbeelden van helden van de Amerikaanse revolutie. Uiteindelijk werd alleen de witte obelisk gebouwd.De start van de bouw
In 1848 begon men met het inrichten van een steenhouwerij, die de bouwplaats zou gaan voorzien van het benodigde materiaal. De fundering werd uitgegraven, volgestort met arduin, welke met kalk en hydraulisch cement bijeen werd gehouden. In 1854 werd de bouw van de inmiddels ruim 46 meter hoge toren stilgelegd vanwege Burgeroorlog en opdrogende financiën.De hervatting van de bouw
In 1878 was er nieuw kapitaal en Thomas Casey, een luitenant – kolonel van de Genie kreeg de opdracht de fundering te vernieuwen en het monument te voltooien. Robert Mills heeft zijn bouwwerk nooit afgezien, hij is in 1855 overleden.Casey liet het ontworpen pantheon van Mills voor wat het was en schonk al zijn aandacht aan alleen de obelix. Na overleg met Georg Perkins Marsh, een autoriteit op het gebied van obelisken, besloot hij het ontwerp van Mills terug te brengen van ruim 182 meter naar ruim 169 meter. Dit zijn namelijk de klassieke Egyptische proporties. Ook de spitse top van bijna 17 meter kon worden toegeschreven aan obelisken uit de oudheid.
Casey ontwierp een stalen skelet, opgebouwd uit U- en I balken. Hieraan konden kranen bevestigd worden die de stenen omhoog konden hijsen. Op 6 december 1884 werd de marmeren deksteen, voorzien van een aluminium punt (toentertijd een duur en nieuw materiaal), geplaatst.
