Hangende tuinen van Babylon: flora en fauna

Ze spreken tot ieders verbeelding: de hangende tuinen van Babylon, een van de zeven wereldwonderen. De pracht en praal van de flora en fauna was enorm, maar wat hield deze precies in?

Beschrijving

In de beschrijvingen die overgeleverd zijn over de hangende tuinen van Babylon geven de respectievelijke schrijvers zeer hoog op over de pracht en praal van de tuinen. Verder dan dat komen ze echter over het algemeen niet, niemand beschrijft wát er nou voor prachtige flora en fauna leefde in de tuinen. Er was echter één persoon die dit wel deed, hoewel zeer beknopt: Megasthenes. Megasthenes was een ambassadeur die onder het bewind van een voormalig generaal van Alexander de Grote, Seleucus, verschillende lange reizen door het Midden-Oosten heeft gemaakt, tot aan India toe. Tijdens zijn reizen doet hij tevens Babylon aan en beschrijft de tuinen:


En dat is ook meteen het enige wat we weten over de flora en fauna van de tuinen en zelfs dit fragment is zeker niet onomstreden, aangezien het te midden staat van verhalen over goud delvende mieren en naar vijgen smakende stenen.

Vergelijking

Dat weerhoudt ons er echter niet van te kijken naar andere beroemde tuinen uit de oudheid die ons bekend zijn en aan de hand daarvan te analyseren wat er mogelijk geweest moet zijn. Het was bij de Grieken namelijk zeer gebruikelijk om in bergachtige gebieden tuinen aan te leggen op plateaus, niet veel anders dan de plateaus van de hangende tuinen. Eén van de oudste tuinen die ons bekend is, is de tuin van koning Alkinoös, die door Homeros in zijn Odyssee bezongen word:


Wat we hier zien is dat de plateaus kennelijk in staat waren zeer grote planten en zelfs bomen te huisvesten. Als men hiertoe in de tijd waarin de Odyssee plaatsvindt in staat was, kunnen we er gemakshalve van uitgaan dat ze dat zo’n 700 jaar later, bij de aanleg van de tuinen, die kunst nog steeds machtig waren. Het zou ook zeer aannemelijk zijn dat er inmiddels betere technieken ontwikkeld waren, maar bij gebrek aan archeologisch bewijs of een bron die er specifiek op ingaat, blijft dat speculatie.

Een ander fragment dat enigszins licht kan doen schijnen op het ecologische aspect van de tuinen is dat van een Assyrische veroveraar die ongeveer een eeuw voor de aanleg van de tuinen allerlei soorten planten liet importeren uit de veroverde gebieden voor zijn eigen tuin. Het is zeer aannemelijk dat de Babyloniërs ook toegang hadden tot deze soorten en waarschijnlijk dus ook een groot aantal van deze soorten daadwerkelijk gebruikt hebben. Bovendien is het zeer aannemelijk dat de Babyloniërs voor inspiratie bij hun buren, de Assyriërs, hebben aangeklopt.


Des te meer aannemelijk wordt het dat de tuinen van Babylon vergelijkbaar zijn in ecologisch opzicht als blijkt dat de Babyloniërs, voor de aanleg van de hangende tuinen, zéér weinig ervaring hadden met het aanleggen van tuinen in plateau-vorm. Dit alles terwijl hun Assyrische buren dit wel hadden, de Assyrische tuinen werden bovendien vrijwel altijd volgens een vast patroon aangelegd.

Hoewel we nu enigszins een globaal beeld hebben kunnen schetsen van de mogelijkheden als het gaat om de ecologische aspecten van de tuinen, moeten we eerlijkheidshalve toch bekennen dat men, net als met alles aangaande de tuinen, meer niet dan wel weet. Er kan door vergelijkingen te maken met soortgelijke projecten enigszins een voorstelling gemaakt worden van de omstandigheden in de tuinen, maar zekerheid zal er over dit onderwerp helaas nooit zijn.

Lees verder

• De hangende tuinen van Babylon: feit of verzinsel?
• De hangende tuinen van Babylon: historische bronnen
• De hangende tuinen van Babylon: het irrigatiesysteem