Griekse mythe over het ontstaan van de goden

De Grieken hadden een prachtige, gruwelijke, verdrietige, blij en lelijke verzameling verhalen om het ontstaan van de wereld en andere (in die tijd) onverklaarbare fenomenen te verklaren. Ik ga jullie vandaag in kleine mate leren wat de Grieken geloofden in verband met de schepping van de aarde, maar vooral, het ontstaan van de Griekse godenwereld. Het allereerste deel van de hele Griekse mythologie De Griekse mythologie is erg uitgebreid en erg ingewikkeld. Aangezien het quasi onmogelijk is om de hele schepping in één artikel te publiceren, zal ik jullie slechts een beknopte versie voorschotelen. Wees alstublieft niet beledigd als uw favoriete god/mythologisch figuur niet in mijn uitleg voorkomt. Het is ook mogelijk dat jij ooit een andere versie van de verhalen geleerd hebt, aangezien de mythen bij de Grieken mondeling overgeleverd werden en er dus veel versies in omloop waren. Volgens de Griekse mythologie waren er aanvankelijk geen goden, maar alleen een duistere, grenzeloze gapende ruimte: de chaos.

Het prille begin

Hieruit ontstonden de eerste goden: Gaia ("de aarde"), Eros ("de liefde"), Tartaros ("de onderwereld") en Ouranos ("de hemel").

De mannelijke Ouranos en de vrouwelijke Gaia huwden met elkaar onder invloed van Eros. Ze brachten een menigte reusachtige monsters voort: wezens met tien armen en tien koppen, eenogige cyclopen en later gewelddadige titanen, onder wie Kronos de belangrijkste was.

Eerste staatsgreep ooit

Ouranos voelde zijn macht bedreigd door de tienkoppige wezens en de cyclopen, en verbande hen daarom naar de diepte van de Tartaros. Maar Gaia riep toen haar andere zonen, de titanen, op tot verzet tegen hun vader. Daarop onttroonde Kronos zijn vader Ouranos en nam hij de macht over. Onder zijn bewind werd heel het heelal en de natuur op punt gesteld. Hij vermeed echter dat de evolutie in de wereld zich verder ontwikkelde: uit schrik dat zijn kinderen hem op zijn beurt van de troon zouden stoten, besloot Kronos elk pasgeboren kind van hem op te eten.

Maar nadat ze vijfmaal hetzelfde verdriet doorstaan had, besloot zijn vrouw Rhea haar pasgeboren zesde kind te redden. Ze wikkelde een steen in doeken, in de vorm van een kind, en schotelde deze voor aan haar echtgenoot Kronos. Haar zoon, Zeus genaamd, verborg ze op het eiland Kreta, waar ze hem in het geheim liet opvoeden. Wanneer de kleine baby het op een huilen zette, moest een groep Koureten telkens een hels lawaai maken, opdat Kronos geen argwaan zou krijgen. De geit Amaltheia zoogde de kleine Zeus: een regelmatige afwezigheid van Rhea om haar kind te voeden zou immers te veel opvallen.

Het verleden herhaalt zich

Als jongeling werd Zeus onderwezen door Metis ("de wijsheid"). Eens volwassen geworden, bond Zeus de strijd aan tegen zijn vader Kronos en de broers van zijn vader, de titanen. Eerst slaagde hij erin Kronos een middel te doen drinken dat hem aanzette tot overgeven: één voor één kwamen zijn nog levende broers en zussen te voorschijn uit de mond van Kronos. Samen met hen vatte Zeus een gewelddadige strijd aan. Hij overwon zijn vader dankzij de bliksems die de cyclopen voor hem gesmeed hadden.

Een laatste strijd om de macht

Als nieuwe oppergod ging Zeus samen met zijn vijf broers en zussen op de Olympos tronen. Alle titanen werden opgesloten in de Tartaros, waar ze onderworpen werden aan zware straffen. Zo moest bijvoorbeeld Atlas de aarde eeuwig op zijn rug torsen. Maar Gaia was verbolgen over het onrecht dat Zeus haar kinderen haar kinderen, de titanen, had aangedaan. Als wraak baarde zij op haar eentje een nieuwe groep monsterlijke wezen, de giganten, die de strijd opnamen tegen de Olympische goden. Het Lot liet de Olympische goden slechts toe te winnen, indien ze in de strijd tegen de giganten bijgestaan werden door een sterveling. Deze verantwoordelijkheid nam Heracles op zich en hij hielp zijn vader Zeus aan de overwinning tegen deze giganten.

Onder zijn regering stelde Zeus orde op zaken, zodat het chaotische en monsterachtige definitief uit het universum verdwenen. De Chaos had plaats gemaakt voor Kosmos (orde en harmonie)