Griekse mythologie, god Hades

Hades kreeg van zijn vader Cronus het rijk van de onderwereld toebedeeld. Hij werd dus god van de dood, maar ook van de mineralen die in de grond zitten. Helaas voor Hades was er geen enkele vrouw of godin die vrijwillig het leven met hem wilde delen. Dan ontvoerd de verliefde Hades, met medeweten van Zeus, zijn nichtje Persefhone. Helaas moet hij haar al weer snel afstaan, ze verblijft maar zes maanden per jaar aan zijn zijde.

Algemeen

Hades is één van de drie zonen van Cronus en Rhea. Toen Cronus zijn rijk ging verdelen, kreeg Hades de onderwereld. Zoals vaak gedacht wordt behoort dit rijk niet alleen toe aan de doden, maar ook aan alles wat zich onder het aardoppervlakte bevindt. Hij was dus niet alleen koning van dood (de doden) en begrafenissen, maar ook heer van alles wat groeit en de mineralen in de grond.

Het gebeurde af en toe dat een god of godin een beminde sterfelijk een soort onsterfelijkheid schonken door hen na de dood aan de hemel te plaatsen als ster of sterrenbeeld, of hen een plant te laten zijn.

Hades is een god zonder een eigen heiligdom, er is zelfs nooit een tempel te zijner eer gebouwd. Hij wordt zelfs niet gezien als een god van de Olympus.

Hades de god

Op aarde werd altijd al gedacht (en waarschijnlijk nog steeds wordt gedacht) dat iemand die sterft, in het leven na de dood gestraft wordt voor zijn daden tijdens zijn leven hier op aarde. Dit beeld vanuit de mensheid geeft Hades de god van de doden waarschijnlijk een (onterecht) beeld van een duistere, lelijke en meedogenloze god.

Omdat Hades zeer zelden uit zijn onderwereld op aarde kwam, was hij zich niet bewust van wat op aarde allemaal over hem gezegd werd. Hij had ooit in de strijd met de Titaten een helm gekregen van de Cyclopen. Als hij deze opzette was hij volledig onzichtbaar en zag niemand de dood naderen. Wanneer hij zich wel op aarde vertoonde, droeg hij een bos sleutels alsof hij hiermee wilde aanduiden dat er geen weg terug was vanuit de onderwereld.

Het liefdesleven van Hades

Het is heel begrijpelijk dat geen enkele vrouw of godin het leven van Hades wilde delen. Het maakte hierbij helemaal niet uit hoe rijk en machtig hij was. Hades hield zich ook zelden bezig met het verleiden en had dus ook weinig kinderen.

Hij werd verliefd op Persefhone, de dochter van Demeter en Zeus. Hij vroeg Zeus om haar hand, maar dorst die niet helemaal te geven. Hij had het sterke vermoeden dat Demeter, een zeer toegewijde moeder, haar dochter niet naar de onderwereld zou laten vertrekken. Hij stelde Hades voor Persefhone te ontvoeren en Zeus zou hem hierbij helpen. Toen de jonge vrouw dan op een keer bloemen aan het plukken was ontvoerde hij haar en bracht haar naar zijn rijk in de onderwereld.

Demeter heeft maanden gezocht naar haar dochter en Zeus afgedwongen dat zij terug zou komen uit de onderwereld. Aangezien Persefhone granaatappelzaden had gegeten kon zij eigenlijk niet meer terug naar het rijk boven de grond. Door een afspraak tussen Zeus en Hades verbleef Persefhone een halfjaar onder grond en een half jaar boven de grond.

De zachte kant van Hades

Zelden wordt de naam van Hades genoemd in de verhalen met helden of straffende goden. Wanneer zijn naam wel wordt genoemd, komt een hele zachte kant van de god naar boven. Zo laat hij na aandringen van Zeus zijn bruid Persepfone iedere jaar 6 maanden naar haar moeder gaan.

Een ander verhaal van de zachte kant van Hades is dat van Orpheus. Deze reist af naar de onderwereld om zijn overleden vrouw te halen. Hades raakt zo ontroerd van de muziek van Orpheus dat hij ervan moet huilen en Orpheus toestemming geeft te proberen zijn vrouw mee te krijgen, terug naar aarde.