WO II - 11. Amerikaanse gevechtsvliegtuigen

De Tweede Wereldoorlog. Bij de Blitzkrieg in Polen maakte het Duitse leger duidelijk hoe belangrijk dominantie in de lucht is. Hierop begonnen ook andere landen met de bouw van moderne gevechtsvliegtuigen. In WOII zal het pleit meer dan in vorige oorlogen in de lucht worden beslist. De nazi's maakten pijnlijk duidelijk dat dominantie in de lucht de doorslag geeft. Een overwinning op de grond is noodzakelijk. Maar dat lukt alleen degene die over het luchtruim heerst. Het zijn de jagers van beide partijen die zullen bepalen wie er wint. Zij steunen of keren de bommenwerpers die de grondtroepen belagen. Zij lokaliseren en bestoken de vijand. Ze zijn de sleutelfiguren in de slepende strijd om dominantie in de lucht. Amerika's beste toestel is aanvankelijk de P40 Warhawk geproduceerd door Curtis Aviation. Topsnelheid: 585 km per uur. Daarmee is hij trager dan Duitslands trots: de Focke-Wulf 109. Hij is ook minder wendbaar dan de Japanse Zero. Een nadeel in een rechtstreeks luchtgevecht. Maar volgens de piloten is de Warhawk niet kapot te krijgen. De piloot leunt tegen een gepantserde wand en zit achter kogelvrij glas. Het toestel heeft zes mitrailleurs met een dodelijk bereik van vele honderden meters. Maar wat het zoals alle geallieerde toestellen mist, is voldoende bereik. Zelfs met een extra tank heeft het toestel slechts een bereik van krap 950 km. Het kan bommenwerpers niet begeleiden op langeafstandsvluchten.

P38 Lightning

Terwijl de productie wordt opgevoerd wordt er een nieuwe, snellere generatie toestellen ontwikkeld die hopelijk opgewassen zijn tegen de concurrentie. De P38 Lightning van Lockheed is vrijwel klaar om in gebruik te nemen. Gebouwd als onderscheppingjager slaagde de P38 erin om in zeven uur van Californië naar New York te vliegen. Dit wapenfeit werd helaas overschaduwd door het feit dat het prototype bij aankomst neerstortte.

P47 Thunderbolt

Daarop werd het toestel volledig aangepast. Daar kwam een imposant toestel uit voort. Het was lichter en wendbaarder, had grotere tanks en betere wapens. Het had vier 50 kaliber machinegeweren en een 20 mm-kanon. In snelheid kon het de Focke-Wulf vrijwel evenaren. Tegen het midden van 1942 zouden er honderden worden geproduceerd. Dan volgde de P47 Thunderbolt. Een gedrongen toestel, voornamelijk gericht op snelheid. Deze van oorsprong lichte jager werd omgevormd tot een zwaargewicht geschikt voor escortes en gevechtsmissies. De piloten gaven het toestel de bijnaam 'de Kruik'. Z'n afgestompte vorm ontleent het aan z'n enorme stermotor. Nu werkt men met langere, aerodynamische motoren. Maar dankzij z'n 18-ciIinder haalde de Thunderbolt ruim 700 km per uur. De eerste kwamen gereed toen de bommen vielen op Pearl Harbour. In 1942 zouden ze ook overzees een bekende aanblik bieden.

P51 Mustang

Tot slot was daar de P51 Mustang. Dit Britse toestel werd op dat moment met beperkt succes getest aan weerszijden van de oceaan. Het had te weinig vermogen en reageerde traag. De Britten hadden het toestel in productie genomen een sleutelden nu aan het ontwerp. De VS wilden het toestel alleen nog inzetten voor verkenningsvluchten. Uiteindelijk zouden de nieuwe toestellen zich in de strijd moeten bewijzen. De mogelijkheid daartoe zou zich snel aandienen. Hun succes zou medebepalend zijn voor het verdere verloop van de oorlog.

Lees verder

• WO II - 12. Japan breidt zijn rijk uit
• WO II - 13. Een wereld in oorlog