De beschaving der Sumeriërs

Vanuit de oudste vastgelegde geschiedenis blijkt dat het zuiden van Mesoptamië, het zuiden van het moderne Irak, werd bewoond door de Sumeriërs. Sumerië, in de Bijbel Shinar genoemd, worden beschouwd als een van de eerste beschavingen.

Beschaving

Het is niet geheel duidelijk waar de Sumeriërs vandaan kwamen, sommige aanwijzingen duiden op India of Iran. Opgravingen duiden op de aanwezigheid van prehistorische dorpen uit het vijfde millennium v. Chr. Rond 3000 v.Chr. waren deze dorpen uitgegroeid tot een stedelijke beschaving, die gedomineerd werd door landbouw en een goed ontwikkeld gemeenschappelijk leven. Sumerië was verdeeld in verschillende stadstaten, elk met een eigen tempel waar de plaatselijke god of godin werd vereerd en die het centrale punt vormde van de stad. De Sumeriërs bouwden kanalen en ontwikkelde een effectief irrigatie-systeem. Ze gebruikten koper, goud en zilver, zoals blijkt uit opgegraven wapens, sieraden en aardewerk. Ze worden gezien als uitvinders van het wiel en daarnaast zijn de Sumeriërs de eersten die op grote schaal bepaalde zaken cultiveerden zoals schapen, gerst en tarwe.

Tell

De Sumeriërs bouwden hun bouwwerken van leem, deze bouwwerken zijn niet stevig en werden regelmatig vervangen door nieuwe. Door dit voortdurende proces van het bouwen kwamen de Sumerische steden steeds hoger te liggen, op een verzameling van lemen heuvels, die uitstaken boven de rest van de omgeving. Deze heuvels worden 'tells' genoemd en zijn in het gehele Nabije Oosten te vinden.

Spijkerschrift

De Sumeriërs worden, samen met de oude Egyptenaren, ook beschouwd als de uitvinders van het spijkerschrift. De belangrijkste archeologische vondsten van de Sumerische beschaving betreffen teksten in de Sumerische taal, kleitabletten en ook beelden met teksten over allerlei uiteenlopende onderwerpen zoals gezangen, gebeden, transacties, wetenschappelijke teksten. Ook na hun val bleef de Sumerische taal dominant in de religie van de region.

Religie

De Sumeriërs waren de eersten die hun religie vastlegden op schrift. De Sumeriërs waren polytheïsten, elke stadstaat aanbad haar eigen goden. Afhankelijk van de positie van de stad waren haar goden ook belangrijk, waarbij die importantie dus kon fluctueren. De tempels of 'ziggurats' organiseerden gezamelijk landbouw-en irrigatieprojecten, wat de gehele gemeenschap ten goede kwam. De inwoners hadden de verplichting voor de tempel te werken. De religie van de Sumeriërs beïnvloedde de latere religie en mythologie van Mesopotamië.

Opkomst en verval

Belangrijke Sumerische steden zoals Kish, Ur en Uruk begonnen dynastieën te vormen en hun grondgebied uit te breiden naar het noorden, waar Semitische volkeren woonden, met een andere cultuur en taal. Deze volkeren echter werden steeds krachtiger en uiteindelijk wist de Akkadische dynastie haar rijk uit te breiden tot geheel Mesopotamië. Dit leidde tot een vermenging van Semitische en Sumerische culturen, een proces dat al veel eerder begonnen was. Volkeren uit het noorden zorgden voor de val van het Akkadische rijk, waarna de Sumeriërs een nieuwe dynastie stichtten. Na de val van deze dynastie (rond 1950 v.Chr.) lukte het de Sumeriërs niet meer om opnieuw overeind te krabbelen. Met de opkomst van Hammurabi verdwenen de Sumeriërs als volk uit de geschiedenisboeken. De val van de Sumeriërs wordt deels toegeschreven aan de verzilte bodem, waardoor de verbouw van graan steeds moeilijker werd.