Zwitserland: Werelderfgoed; Kastelen van Bellizona

Ook de drie kastelen van Bellinzona staan op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. Deze kastelen, in het Italiaanse gedeelte van Zwitserland, zijn de best bewaarde van Europa ten opzichte van soortgelijke kastelen. De kastelen dateren minimaal uit 1500 en hebben tot de verdediging van de stad meegedragen.

Algemeen

De op 16 november 1945 opgerichte UNESCO staat voor de afkorting:

• United
• Nations
• Educational
• Scientific and
• Cultural
• Organization

Dit is een organisatie van de Verenigde Naties, met als doel het waarborgen van de veiligheid en vrede. Dit wordt bewerkstelligt door de samenwerking tussen de lidstaten. Deze organisatie wijst wereldwijd plekken aan die als Werelderfgoed wordt aangemerkt. Dit betreft zowel cultureel als natuurlijke waarden. Dit kunnen monumenten, gebouwencomplexen of landschappen zijn.

Bellinzona

In het zuiden van Zwitserland, in het kanton Ticino ligt de stad Bellinzona. Het was in de Romeinse tijd een vestingstad, de Romeinen waren misschien de eersten die de strategische ligging van de vesting onderkenden. Eén van de redenen was de samenkomst van de handelswegen over de drie alpenpassen.

In de stad zijn de best bewaarde kastelen van het hele land, ze liggen trapsgewijs aan de voet van het centrum. Het Castello Castelgrande is de grootste van de 3 en ligt in het centrum. Ongeveer 100 meter boven het historisch centrum ligt het Castello di Montebello. Hierboven ligt het Castello di Sasso Corbaro, op 600 meter ten zuidwesten van de stad.

Ten opzichte van andere soortgelijke monumenten in Europa zijn deze kastelen bijna in zijn geheel in originele staat gebleven. Dit omdat het kanton Ticino deel werd van het Zwitsers Eedgenootschap en de stad nooit meer bij een oorlog betrokken is geweest.

Op basis van het criterium IV: Het is een uitstekend voorbeeld van een laat Middeleeuws gebouwencomplex. Het bewaakt de toegang tot de Alpen, en een strategische pas. Daarom is het door de UNESCO opgenomen op de Werelderfgoedlijst. Dit gebeurde in 2000.

Castello Castelgrande

Op de klif van Castelgrande werd al in de Oudheid een creatie gebouwd. Castel Grand stond er al voor de Romeinse bewoning. De Romeinen bouwden op dezelfde plaats een fort en de stadmuren werden voor het eerst genoemd in 590. In de 12e eeuw werd het kasteel verbouwd tot Castello Castelgrande door de bisschoppen van Como. In 1242 waren het de hertogen van Milaan die het kasteel wederom verbouwden. Tot in de 15e eeuw zijn verbouwingen regelmatig voorgekomen binnen het kasteel. In de periode tussen 198- en 1992 heeft er een restauratie plaatsgevonden onder leiding van Aurelio Galfetti.

Nog steeds is er een enorme muur, met de Torre Nera (oftewel Zwarte Toren) en de Torre Bianca (oftewel Witte Toren), beide torens zijn ongeveer 28 meter hoog. Beide torens worden met elkaar verbonden door kanteelmuren. Door de geschiedenis heen heeft het kasteel verschillende namen gehad, zoals:

• In de 14e en 15e eeuw: “Old Castle”
• In 1506: “Un Castle”
• In 1818: “Saint Michael”s Castle”

Na de restauratie is door de familie Larini een restaurant geopend in het kasteel, geheel volgens de sfeer van het kasteel. Het is ingericht in de postmodernistische stijl. Ook is er in het kasteel een Tiscinese herberg met de klassieke streekgerechten.

Aan de zuidkant van het Kasteel is het Museum Storico Artistico. Hier is de historie van de stad ondergebracht, alsmede een serie beschilderde panelen uit de 15e eeuw. Tegenwoordig wordt het kasteel ook gebruikt voor evenementen zoals een bioscoop, fashion shows, dance en tentoonstellingen.

Castello Montebello

De bouw van dit kasteel stamt uit de 13e eeuw. Het is gebouwd met een burchttoren, uitbreidingen hebben plaatsgevonden in het midden van de 14e eeuw en aan het eind van de 15e eeuw, waar een woonpaleis is bijgebouwd. Ook de verdedigingsmuur dateert uit de 15e eeuw, waarvan nog 2/3 deel overeind staat. Deze laatste verbouwing gaven het kasteel zijn huidige vorm. Kanteelmuren verbinden dit kasteel met Castelgrande.

Ook dit kasteel heeft door de jaren heen verschillende namen gehad, zoals:

• In de 14e en 15e eeuw: “Middle Castle”
• Vanaf 1506: “Schwyz Castle”
• Vanaf 1818: “Saints Martin’s Castle”

In de toren is een museum ondergebracht. Het is in het bezit van een prachtige collectie archeologische vondsten uit de stad zelf en uit de omgeving. Ook zijn er wapens te bewonderen.

Castello di Sasso Corbaro

De hertog van Milaan heeft in de tweede helft van 1400 opdracht gegeven tot de bouw van dit kasteel. Het moest een verdedigingskasteel worden omdat de Zwitsers de slag bij Giornicon hadden gewonnen. Er zijn 4 hoekige woontorens en vierkante vestingwallen met hoektorens als verdediging. Het kasteel staat zo hoog dat het uitzicht zich strekt tot aan het noordpunt van Lago Maggiore.

Zoals de andere twee kastelen heeft ook dit kasteel verschillende namen gehad, zoals:

• Vanaf 1506: “Unterwalden Castle”
• Vanaf 1818: “Saints Barbara’s Casle”.

In de toren is het “Museo dell’Arte et delle Traditizione Populari del Ticino” gehuisvest. Het museum voor kunst en volkskunde richt zich onder andere op het traditionele handwerk van Ticino.

Lees verder

• Zwitserland: werelderfgoed; Monte San Giorgio
• Zwitserland: werelderfgoed; Lavaux
• Zwitserland: werelderfgoed; Klooster St.Johann in Müstair
• Zwitserland: Werelderfgoed; Jungfrau/Aletsch/Bietschhorn
• Zwitserland, Bern de hoofdstad