Jack the Ripper - de vrouwen van Whitechapel

Alle slachtoffers van Jack waren vrouwen, en ook nog prostituees. Vrouwen die een gemakkelijk doelwit vormden, kwetsbare vrouwen, vrouwen die om te beginnen al slachtoffers waren van hun omstandigheden. De vrouwen hadden een troosteloze positie.

Een mens kan diep zinken

Het is een oud gezegde: een man kan zo diep niet zinken of er is altijd wel iemand slechter af dan hij: zijn vrouw. Als de mannen in Whitechapel al weinig kans hadden op een menselijk bestaan, wat voor uitzichten hadden hun vrouwen dan? Hoe groot waren hun kansen zich te ontworstelen aan hun deplorabele bestaan en hun kinderen betere mogelijikheden te bieden?

De vrouwen van Whitechapel konden tegen een stootje, en dat was maar goed ook. Het bijeenhouden van het gezin en het voeden en opvoeden van de kinderen was meestal hun taak, en hoewel dat eenvoudig klinkt, was het dat niet. Zoals ik al in een eerder artikel schreef, was het loon van de mannen (als ze al werk hadden) meestal niet toereikend om een gezin van te onderhouden, en het was dus noodzakelijk dat vrouwen hun financiële steentje bijdroegen - een hele uitdaging in een buurt waar bij lange na geen werk genoeg is voor iedereen. Vrouwen deden alles wat ze maar konden krijgen: fabriekswerk, werken in wasserijen, als schoonmaakster, als porder (bij gebrek aan een wekker kon een mens vroeger een porder bestellen, die dan op je deur roffelde zodat je op tijd op je werk kwam), en ook thuiswerk als naaister of luciferdoosjesvouwster was gezocht. Maar het mag duidelijk zijn dat prostitutie de hoofdbron van inkomsten was voor de meeste vrouwen; soms was het werken op straat van tijdelijke aard, om een paar moeilijke weken te overbruggen, en soms permanenter, omdat de vrouw volkomen het spoor bijster was geraakt en zich had verloren in drankverslaving en verloedering. Maar het was haast onmogelijk om aan het werken in de prostitutie te ontkomen, als vrouw in Whitechapel.

Onbetrouwbare relaties

Want nog afgezien van het lage loon van de mannen, was er ook nog de losbandigheid in relaties die er vaak voor zorgde dat een vrouw er alleen voor stond met haar kinderen. Huwelijken werden er niet vaak gesloten in Whitechapel; er was eenvoudigweg geen geld voor. De Engelse wetgeving kende de 'common-law marriage', een simpele vorm van gehuwd zijn voor arme mensen. Het was eenvoudig: als beide partijen het eens waren met elkaar, samenleefden als man en vrouw en zéker als er kinderen in het spel waren, dan had men voor het oog van de wet en de wereld een 'common-law marriage'. Maar omdat men dus niet officieel met elkaar getrouwd was, hoefde er dus ook niet officieel gescheiden te worden als men uit elkaar wilde - en gezien de levensomstandigheden en het geweldige drankmisbruik konden de spanningen in een relatie nogal eens hoog oplopen. De meeste vrouwen hadden kinderen van verschillende mannen die vaak maar een korte periode deel uitmaakten van hun leven.

De klappen

Het geweld tegen vrouwen in Whitechapel, zoals in alle plaatsen ter wereld waar de levensomstandigheden mensonwaardig zijn, was ernstig. Er zijn studies naar verricht die schokkende resultaten opleveren. Nog afgezien van de mishandelingen die vrouwen thuis meekregen van hun dronken en gefrustreerde mannen, was er het geweld op straat. Veel van de prostituerende vrouwen hadden een pooier, die niet zachtzinnig zijn ongenoegen kon laten blijken als een vrouw niet genoeg had verdiend op een avond, of teveel van haar geld aan gin had uitgegeven. En dan waren er de klanten zelf, de dronken mannen die met hun hoeren in stegen verdwenen en niet allemaal even vriendelijk of betrouwbaar waren. In de slechtverlichte straten kwamen verkrachtingen en overvallen wekelijks voor.

Domme bemoeizucht

Door de acties van moralisten zoals Frederick Charrington, een erfgenaam uit een brouwersgeslacht, werden in de jaren voor 1888 ongeveer 200 bordelen gesloten in de East End. Ongetwijfeld waren het goedbedoelde acties, maar men besefte blijkbaar niet dat er voor de vrouwen in die bordelen geen ander werk beschikbaar was, en dat deze vrouwen dus van de bordelen naar de straat gingen, waar ze vervolgens, in de herfst van 1888, toen Jack van zich liet horen, kwetsbaarder waren dan ze in diezelfde bordelen zouden zijn geweest!
© 2009 - 2024 Nathle, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Per 2021 gaat InfoNu verder als archief, artikelen worden nog maar beperkt geactualiseerd.
Gerelateerde artikelen
Jack the Ripper, ‘s werelds bekendste seriemoordenaarJack the Ripper was in de tweede helft van 1888 actief in de Londense wijk Whitechapel. Daar vermoordde hij prostituees.…
Jack the Ripper: Whitechapel, LondenJack the Ripper: Whitechapel, LondenJack the Ripper is één van 's werelds bekendste seriemoordenaars. Wie hij precies was is nog steeds onbekend. Alle moord…
Wie was Jack the Ripper volgens DNA onderzoek?Wie was Jack the Ripper volgens DNA onderzoek?Jack the Ripper was zijn bijnaam. Hij vermoorde in 1888 minimaal 5 vrouwen in Londen. Meer dan 125 jaar speculeerden vel…
Jack the Ripper - de geboorte van een monsterWat dreef Jack the Ripper? Waarom pleegde hij zijn bizarre misdrijven? Een seriemoordenaar begint zelden met zijn meest…

Laurier, een laureaat uit het verledenLang geleden, in nevelen gehulde mythologische tijden, achtervolgde de zonnegod Apollo met grote hardnekkigheid de nymf…
Jack the Ripper - het leven in WhitechapelJack the Ripper, misschien wel 's werelds meest beruchte en beroemde seriemoordenaar. Een verhaal dat al vaak verteld is…
Bronnen en referenties
  • ‘By ear and eyes: the Whitechapel Murders, Jack the Ripper and the murder of Mary Jane Kelly’, Karyo Magellan, 2005, Longshot Publishing, ISBN 0-9550240-0-5
  • ‘The complete history of Jack the Ripper’, Philip Sugden, 1994,Robinson Publishing, ISBN 1-84119-397-6
  • ‘The complete Jack the Ripper’, Donald Rumbelow, 1975, Berkley Books, ISBN 0-425-11869-X
  • ‘East End 1888’, William J. Fishman, 2005, Five Leaves Publications, ISBN 0-907123-85-6
  • ‘Exploring the East End’, Rosemary Taylor, 2001, Breedon Books Publishing, ISBN 1-859383-270-9
  • ‘In darkest London’ (oorspronkelijke titel: ‘Captain Lobe: A story of the Salvation Army’), Margaret Harkness (oorspronkelijk onder pseudonym: John Law), 1889, Hodder & Stoughton/2003, Black Apollo Press, ISBN 1-900355-28-0
  • ‘Jack the Ripper and the East End’, onder redactie van Alex Werner, 2008, Chatto & Windus, ISBN 978-0-701-18247-2
  • ‘The Jack the Ripper A to Z’, Paul Begg, Martin Fido, Keith Skinner, 1991, Headline Books, ISBN 0-7472-3676-3
  • ‘Jack the Ripper Whitechapel map 1888’, Geoff Cooper, Gordon Punter, 2003, ripperArt, ISBN 0-9546603-0-7
  • ‘The London of Jack the Ripper: then and now’, Robert Clack, Philip Hutchinson, 2007, Breedon Books Publishing, ISBN 978-1-85983-600-2
  • ‘The people of the abyss’, Jack London, 1903, MacMillan Publishers (geen herdruk in de handel, tekst integraal te vinden op http://london.sonoma.edu/Writings/PeopleOfTheAbyss/)
  • ‘The secret prisoner of 1167: was this man Jack the Ripper?’, 1997, Robinson Publishing, ISBN 1-85487-892-1
  • ‘The ultimate Jack the Ripper sourcebook: an illustrated encyclopedia’, 2000, Constable & Robinson, ISBN 1-84119-452-2
  • ‘Uncovering Jack the Ripper’s London’, Richard Jones, Sean East, 2007, New Holland Publishers, ISBN 978-1-84537-611-6
  • ‘Will the real Mary Kelly…?’, Christopher Scott, 2005, PABD, ISBN 1-905277-05-9
Nathle (6 artikelen)
Laatste update: 17-01-2012
Rubriek: Kunst en Cultuur
Subrubriek: Geschiedenis
Bronnen en referenties: 15
Per 2021 gaat InfoNu verder als archief. Het grote aanbod van artikelen blijft beschikbaar maar er worden geen nieuwe artikelen meer gepubliceerd en nog maar beperkt geactualiseerd, daardoor kunnen artikelen op bepaalde punten verouderd zijn. Reacties plaatsen bij artikelen is niet meer mogelijk.