De WIC: slavenhandel en macht

In de Gouden Eeuw was Nederland een rijk en machtig land. Er was veel welvaart en rijkdom. Deze rijkdom had echter ook een keerzijde. De VOC en WIC zijn bekende begrippen uit deze periode. Deze twee bedrijven zorgden voor veel mogelijkheden, maar ook voor een geschiedenis in de slavenhandel. De West-Indische Compagnie onderhield een driehoekshandel waarbij slaven onder onmenselijke omstandigheden naar Suriname werden vervoerd.

Handel

In 1602 werd de Verenigde Oost-Indische Compagnie opgericht (VOC). Deze compagnie zorgde voor de reizen per schip tussen Nederland en Oost-Azië. Zo werd de handel in specerijen in Nederland mogelijk. De handel leverde veel geld en macht op.

WIC

Als aanvulling op de VOC werd daarom in 1621 de West-Indische Compagnie opgericht (WIC). De WIC zou via de westkust van Afrika naar de oostkust van Amerika varen om te kunnen onderhandelen. Maar de compagnie werd vooral opgericht om de Spanjaarden te kunnen bestrijden met kaapvaart. Piet Hein slaagde er in om een Spaanse vloot te overmeesteren die vanuit Cuba richting Spanje voer. Dit was een groot succes voor de Nederlandse scheepvaart. Toch kreeg de WIC vooral een andere functie te vervullen.

Slavenhandel

Oorspronkelijk was slavenhandel niet het doel van de WIC. Het was tegen de principes van het calvinisme in. De predikant Godfried Cornelisz Udemans beweerde echter dat slavenhandel wel geoorloofd was wanneer de slaven geen christenen waren. Vanaf dat moment kon de handel in slaven beginnen.

Slaven

Vanuit Europa voeren grote schepen richting de westkust van Afrika. Om hier aan te kunnen meren werden verschillende gebieden veroverd. In 1700 beschikte de WIC over tien verschillende forten aan de Afrikaanse kust. Hier kwamen de schepen aan met ruilwaren zoals goud, zilver en wapens. Dit ruilde ze in Afrika tegen slaven die het schip vervolgens meenam naar de Amerikaanse kust. In Amerika werden de slaven geruild tegen tropische producten die vervolgens in Nederland verkocht werden. De slaven moesten werken op de plantages in Amerika. De omstandigheden aan boord waren afschuwelijk. De slaven zaten maanden lang dicht op elkaar in het ruim. Ze hadden nauwelijks daglicht en ruimte. Hygiëne was ver te zoeken. Hierdoor verspreidden ziektes zich snel onder de slaven. Veel van hen overleefden de reis dan ook niet.

Suriname

Tot 1738 had de WIC een monopoliepositie in de slavenhandel. In 1634 veroverde de WIC het Caribisch gebied om daar ook vaste steunpunten voor de schepen te bouwen. Bovendien veroverde ze de stad Nieuw Amsterdam (tegenwoordig New York) die als steunpunt kon dienen. Tijdens de Tweede Engelse Oorlog kwam Nederland in contact met hun concurrenten, de Engelsen in Amerika. In het verdrag van Breda werd de stad Nieuw Amsterdam geruild tegen Suriname, het land van de Engelsen.

Gevolgen

Dankzij de slavenhandel werd Nederland een rijk en machtig land in de 17e eeuw. Er was veel welvaart en mensen konden bijzondere specerijen krijgen. Bovendien zorgden de VOC en de WIC voor veel werk. Toch was er ook een keerzijde. Er waren nog steeds arme mensen in Nederland die het steeds zwaarder kregen. De prijzen van veel producten gingen omhoog en zij moesten zien te overleven bij de muren van grote steden.

Slavernij verboden

Pas veel later drong tot veel mensen door dat slavenhandel onmenselijk is. Achteraf schamen we ons voor onze daden in de 17e eeuw. Op dat moment vonden veel mensen het normaal en waren ze blij met het geld dat het opleverde. Pas in 1863 werd de slavernij verboden. Voor die tijd heeft de WIC ruim 272.000 slaven vervoerd van Afrika naar Amerika.