Hendrik VIII en zijn 2e vrouw Anne Boleyn
In een periode waarin een koning heerste die gek was op vrouwen, leefde deze vrouw. Over zijn regeringsbeleid is waarschijnlijk niet zoveel geschreven als over zijn vrouwen. De 2e was Anne Boleyn. Anne die hoog greep met haar wens koningin te zijn in plaats van zijn maîtresse, heeft die wens duur moeten betalen. Omdat zij de koning ook geen mannelijke erfgenaam kon geven wilde hij van haar af, zocht een manier en vond die in het onthoofden van zijn vrouw.
Algemeen
Deze tweede vrouw van Hendrik VIII heeft binnen het Engelse koningshuis, en misschien ook wel binnen de gehele Engelse geschiedenis, een grote rol gespeeld. Toch is er over deze vrouw heel weinig bekend. Vooral over haar jeugdjaren zijn weinig feiten en geruchten te vinden. Misschien was Anne wel de meest beroemde van de zes vrouw van Hendrik VIII, al heeft ze maar 3 jaar aan zijn zijde gezeten.
De jonge Anne
Het is zelfs niet eens bekend wanneer Anne is geboren. Er wordt gespeculeerd ergens tussen 1499 en 1507. De meeste historici vermoeden dat het in 1501 of 1502 geweest moet zijn, zelfs de datum is niet bekend, waarschijnlijk eind mei of begin juni. Ook naar de plaats van geboorte wordt gegist, aangenomen wordt dat Anne geboren is in Blickling Hall te Norfolk.
Haar ouders zijn de graaf van Wiltshire Thomas Boleyn en Elizabeth Howard. Ze had nog een in leven zijnde broer George en zus Mary. Ook van deze twee mensen is de datum van geboorte onbekend, dus men weet ook niet in welke volgorde ze geboren zijn, maar wel dat ze vlak na elkaar geboren zijn.
Thomas plaatst zijn dochter Anne onder de hoede van Margaretha van Oostenrijk. Van het voorjaar 1513 tot het najaar 1514 verblijft Anne zelfs in de Nederlanden, vanwaar zij voor enige jaren naar Frankrijk vertrekt. Toen zij rond 1520 terugkwam in Engeland werd zij hofdame van Mary, de dochter van koningin Catharine.
In 1523 verlooft Anne zich met haar neef Lord Henry Percy, maar de vader van Percy gaf (met behulp van Thomas Wolsey) geen goedkeuring voor het huwelijk.
Hendrik en Anne
Al in 1525 liet de koning zijn oog vallen op Anne, maar Anne heeft geen zin in een amoureuze verhouding met de koning, zij wil meer. Geen maîtresse, maar koningin van Engeland worden.
Op 15 januari 1533, de scheiding tussen Hendrik en Catharine is nog steeds niet rond, treedt hij in het geheim in het York Palace (het huidige Whitehall Palace) in het huwelijk met de zwangere Anne. Op 1 juni van hetzelfde jaar wordt Anne gekroond als koningin van Engeland. Zij en Catharine zijn de enige van de zes vrouwen die ooit tot koningin naast Hendrik gekroond zijn.
Op 7 september 1533 bevalt Anne van een kerngezonde dochter. Aangezien de bevalling snel en goed verloopt verwacht de koning dat hij en Anne nog wel meer kinderen zullen krijgen, waar ongetwijfeld een zoon bij zal zijn. Anne raakt inderdaad meerdere keren zwanger, maar evenzoveel keren draagt zij deze niet uit.
- Juli 1534, miskraam
- Juni 1535, een doodgeboren zoon, Hendrik Tudor, hertog van Cornwall
- Januari 1536, wederom een doodgeboren zoon
Hendrik is bang dat hij bij Anne ook geen mannelijke erfgenaam zal krijgen, wil van haar af en beval Cromwell een manier te vinden om haar kwijt te raken.
De gevangene Anne
Het was dezelfde Cromwell die diverse edelen liet getuigen dat de koningin overspel en incest (met haar eigen broer George) pleegde. Deze verklaringen kwamen niet geheel spontaan, soms werd de pijnbank als hulpmiddel gebruikt.
Anne wordt op 2 mei 1536 gearresteerd en overgebracht naar de Tower. De leider van de Tower was William Kingston, uit zijn dagboeken bleek later dat Anne hysterisch was toen zij door de beroemde Traitors Gate, de gevangenis werd binnen gedragen. Er waren vier dames bij Anne die hem ten allen tijde op de hoogte moesten houden wat door Anne werd gezegd.
Het proces om koningin Anne schuldig te laten verklaren zou een openbaar proces worden. Dit was voor de burgers iets unieks. Het volk haatte Anne haar, al voor het proces noemden ze haar een verwende hoer. Haar bijnaam was immers “The Boleyn Whore”, waarbij Boleyn niet helemaal juist werd uitgesproken, maar als “Bullen”, wat stier betekend (Letterlijk vertaald: “Stierenhoer”). Na de eerste dag werd het proces achter gesloten deuren gehouden, Anne gedroeg zich zo waardig dat het volk aan de beschuldiging begon te twijfelen en geneigd was de kant van de koningin te kiezen.
De mannen die, na kennismaking met de pijnbank, toegaven de minnaar van Anne Boleyn te zijn en hierdoor ter dood waren veroordeeld zijn:
- Sir Henry Norris
- Sir Francis Weston
- William Brereton
- Mark Smeaton, de hof musicus
- George Boleyn, beschuldigd door zijn eigen vrouw
Haar executie
Op 17 mei werden niet alleen haar vermeende minnaars onthoofd, maar werd ook haar huwelijk met koning Hendrik VIII geannuleerd. Door deze daad maakte Hendrik ook zijn tweede in leven gebleven kind een bastaard.
Op 19 mei om 8.00 uur ´s morgens wordt Anne geëxecuteerd. Zij zal de eerste regerende koningin uit de Engelse geschiedenis zijn, die wordt terechtgesteld. Anne heeft tijdens haar terechtstelling gevraagd of zij, gezien haar koninklijke status, mag worden onthoofd door middel van een zwaard. Dus komt er uit Frankrijk een beul die hierin gespecialiseerd is.
Gespeculeerd wordt door veel historici dat Hendrik Anne heeft laten onthoofden op haar verjaardag. Anne werd in de kapel van St.Peter ad Vincula begraven in een ongemerkt graf. Haar lichaam werd geïdentificeerd tijdens de renovatie van de kapel gedurende de regeringsperiode van koningin Victoria, waar het nu rust onder een gemarkeerde marmeren vloer.
Voordat de hofdames van Anne haar hoofdtooi afnamen, haar blinddoekten en de beul in één houw haar hoofd van haar lichaam sloeg, had Anne nog een kleine speech geschreven. Na het afhouwen van het hoofd is het gebruikelijk deze aan het publiek te laten zien. Niet voor de show, maar om te laten zien dat het vonnis is voltooid; het hoofd is van het lichaam gescheiden.
De speech voor de executie
De woorden die Anne vlak voor haar dood uitsprak tegen het Engelse volk waren:
“Goede Christelijke mensen, ik ben hierheen gekomen om te sterven, volgens de wet, en door de wet ben ik veroordeeld, daarom zal ik niets tegenspreken. Ik ben hierheen gekomen om geen man te veroordelen noch om te spreken over dat waarvan ik ben beschuldigd en veroordeeld te sterven, maar ik bid God de koning te redden en hem nog lang uw koning te laten zijn, een zachtere heerser noch genadiger prins is er nooit geweest: en voor mij was hij ooit een goed, aardige en soevereine heer. Een ieder die zich met mijn zaak zal bemoeien, beveel ik hen naar het beste te oordelen. En dus accepteer ik mijn verlaten van de wereld en u allen, en ik vraag u allen van harte om voor mij te bidden. O Heer heb genade met mij, aan God beveel ik mijn ziel”.
“Aan Jezus Christus beveel ik mijn ziel; Heer Jezus ontvang mijn ziel”.
Lees verder